standaardtaal in België

standaardtaal in België

(de ~ (v))

is algemeen bruikbaar in het publieke domein in België: het bestuur, de administratie, de rechtspraak, het onderwijs en de media. vb. bankkaart.

Standaardtaal in Nederland: idem. vb. pinpas.

“De” standaardtaal geldt voor het hele taalgebied. vb. kind

Standaardtaal in België, status onduidelijk:
Het label status onduidelijk wordt gebruikt voor taalvarianten (woorden, uitdrukkingen en constructies) die niet zonder meer als correct kunnen worden beschouwd. Het kan gaan om varianten die wel frequent gebruikt worden, maar toch door een niet te verwaarlozen groep taalgebruikers afgekeurd worden. Die groep mensen wordt de spraakmakende gemeente genoemd.
Die spraakmakende gemeente is dus niet een meerderheid van de bevolking, maar een niet duidelijk af te bakenen groep gezaghebbende schrijvers en sprekers die in de publieke, sociaal-culturele sector een belangrijke rol spelen. Denk daarbij aan journalisten, schrijvers, leerkrachten, radio- en televisiepresentatoren, acteurs, politici.
(bron: website van de Nederlandse Taalunie)

zie ook Belgisch-Nederlands

711

De taalunie hanteert op haar site taaladvies.net ook dikwijls de kwalificatie: ‘Het is niet duidelijk of we xyz al dan niet tot de standaardtaal in België kunnen rekenen.’

Dit wordt meestal verder in het artikel toegelicht met:
‘xyz wordt vooral in België in deze betekenis veelvuldig gebruikt , ook door veel standaardtaalsprekers. Toch is er een niet te verwaarlozen groep taalgebruikers die xyz in die betekenis afkeurt. Het is daarom vooralsnog niet duidelijk of een dergelijk gebruik van omwille van tot de standaardtaal in België gerekend kan worden.’

Ik kan me voorstellen wie die ‘niet te verwaarlozen groep gebruikers’ is. Niet te verwaarlozen door hun aantal of door hun status? Ik denk het laatste. Serieus, ik denk dat de vermelding ‘standaardtaal in België niet duidelijk’ geïnterpreteerd mag worden als ‘standaardtaaal in België behalve voor Mia Doornaert’.

Het is misschcien een goed idee om, indien geweten, ‘standaardtaal in België status onduidelijk’ toch in onze lemma’s te vermelden. Het geeft toch een heel goede indicatie. (zie voorbeeld lemma omwille)

zie lemma omwille van, moet het zijn.

P.S. Is een voorstel natuurlijk. Commentaar en suggesties welkom.

Over de werkwijze van Taaladvies.net:
http://taaladvies.net/taal/advies/tekst/86

http://taalschrift.org/reportage/000458.html

De zelfvervullende profetie van de Taalunie: mensen eerst decennialang wijsmaken dat de Aarde plat is en hen verketteren en naar de brandstapel verwijzen als ze durven zeggen “jama huh da kan toch nie”, vervolgens aan diezelfde mensen vragen of dat de Aarde plat is, en dan beweren dat ze slechts een beschrijvende en geen voorschrijvende rol hebben.

Op Nerdland had ik van de week een discussie met Taalmiet over de labels. Het was naar aanleiding van een uitspraak van Taalmiet: “Laat ik het zo stellen: iets afkeuren enkel en alleen omdat het gangbaar is in Vlaanderen en niet in Nederland gebeurt intussen niet meer. Als er iets afgekeurd wordt, zit er meer onderbouwing achter.”
Waarna ik uit mijn spreekwoordelijke sloffen geschoten ben en een recent voorbeeld uit taalmail 699 van juli dit jaar gaf waarbij doorheen afgewezen wordt met het m.i. weinig onderbouwd argument dat “Toch is er een niet te verwaarlozen groep taalgebruikers die het woord in dat gebruik afkeurt.”

Waarop Taalmiet repliceerde dat “Als je de gedegen onderbouwing voor dat zinnetje wil, die kan ik je geven. Die is alleen veel te lang om bij elk advies te herhalen.” Uit hetgeen volgde kon ik nog iets over adviserende taalpanels afleiden.

Daarna werd de discussie afgebroken omdat het technisch formum van het VW niet echt de plaats is om dergelijke inhoudelijke gedachtenwisselingen te voeren.

Nu wil ik bij deze op dit forum Taalmiet toch nog twee gedachten nasturen:

Als dat criterium gedegen onderbouwd is, dan zou ik dat heel graag eens ergens vernemen/lezen. Misschien staat het gepubliceerd hier of daar op de site van de Taalunie of zo? Ook al is het criterium lang of ingewikkeld, het zou toch een vorm van transparantie zijn om dat kenbaar te maken. En als taaladviseurs dat criterium hanteren dan zou het niet slecht zijn dat zij bij de (bron)vermelding met een link hiernaar zouden verwijzen.

Merk op dat die afwijzing begint met ‘toch’. Dat komt omdat ervoor meestal gezegd wordt dat in België dat taalgebruik vaak, ook door standaardtaalsprekers, gebruikt wordt.
De gedachtengang is: Veel Vlamingen inclusief standaardtaalsprekers gebruiken het, toch is er ook een groep die het gebruik afwijst, dus is het geen standaardtaal in België. Het afwijzen krijgt altijd de bovenhand op het aanvaarden. Zouden we niet eerder de voorkeur geven aan omarmen van taal: Als taalgebruik wijdverspeid is, ook in de (kwaliteits)media, waarom het dan afwijzen omdat er nog een groep tegenstanders bestaat?

Om de huidige logica te illustreren:
Voetbal is in België een populaire sport, ook onder de sportkenners, toch is er een niet te verwaarlozen aantal sportliefhebbers die aan voetbal geen bal vinden. En daarom is het onduidelijk of voetbal tot de nationale sporten in België gerekend kan worden’.

Awel Georges, ge slaat de nagel op de kop. In uw voorbeeld hebt ge zelfs automatisch al “een niet te verwaarlozen aantal” geschreven, omdat het ergens logisch lijkt dat het om redelijk veel mensen zou gaan, maar het is alleen maar een niet te verwaarlozen “groep”. Jah, met de barones en DB & co zitten ze al aan een groep, en ik garandeer u dat de echte groep niet veel groter is.

Het blijft toch een triestig schouwspel. De “niet te verwaarlozen groep” volgt het advies van de Taalunie tot in de puntjes omdat barbaren nu eenmaal geen taalgevoel hebben, en dan vraagt de Taalunie aan de “niet te verwaarlozen groep” wat ze vinden van een onderwerp waarover de Taalunie advies geeft. Tgoh, wat zou de “niet te verwaarlozen groep” zeggen, wat een mysterie… In de logica noemen ze dat een cirkelredenering: “wij van de Taalunie adviseren: het advies van de Taalunie!”