Vlaams Woordenboek logo

Het Vlaams woordenboek


Index

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Log in

Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.

Uw gebruikersnaam
Uw geheime paswoord

  • Log in
  • Reacties van nthn

    de

    ‘Ons’ voor familieleden is ten westen van de Schelde ook niet in gebruik, zie lemma onze, onzen, ons (‘k heb er een reactie onder gezet over hoe dat het in ’de Vlaanders’ (dat zeggen we hier trouwens ook niet) werkt).

    Toegevoegd door nthn op 24 Mar 2019 15:21

    onze, onzen, ons

    Klopt wat dat haloewie zei, dit is zéér ongebruikelijk aan de sinistere kant van de Schelde. Hier zeggen we, afhankelijk van of dat ge tegen iemand buiten dan wel binnen de familie bezig zijt, gewoon “mijn tante Maria” of korter “tante Maria”. Familieleden bij hun voornamen noemen (heten) zónder ‘titel’ is hier op zich ook nogal ongewoon en wordt enkel gedaan als ge het over iemand van dezelfde leeftijdscategorie of jonger hebt, anders zijt ge praktisch verplicht van hun titel dervoor te zetten zelfs als ge tegen een familielid bezig zijt, en zelfs als er niemand anders in de familie zo noemt. Dus: “peter Pieter”, “mémé Georgette”, enz., maar “Anna” of “Bart” als het over mensen van uw leeftijd of jonger gaat.
    Buiten de familie is de titel zonder meer verplicht. “Mijne kozijn Robert” (kus van de juffrouw en een bank vooruit als iemand die extreem obscure verwijzing naar iemand zeer lokaal snapt), niet “de Robert” noch “onze Robert”.

    Bij gebrek aan een betere optie heb ik het aangepast naar provincie Antwerpen.

    Toegevoegd door nthn op 24 Mar 2019 15:17

    politieker

    Ook weeral zo’n anti-Vlaamse taalregel. Waarom zouden we per se een Latijns leenwoord moeten gebruiken (dat dan nog niet eens hetzelfde betekende), waarom telt dat dan niet als romanisme? Waarom dan niet het écht oorspronkelijke woord ????? dat de Romeinen hadden gepikt? Als ze nog wat verder de Nederlandse spelling verbrodden zou het mij niet eens verbazen moesten ze dat dan ook effectief zo spellen.

    In het Bretoens: politiker
    In het Duits: Politiker(in)
    In het Deens: politiker
    In het Noors: politiker/-ar
    In het Occitaans (een Romaanse taal!): politicaire
    In het Zweeds: politiker
    In het Servisch en Macedonisch (Slavische talen!): politi?ar/?????
    Godverdikke zelfs in het Baskisch, niet eens een Indo-Europese taal: politikari
    In de Samische talen, evenmin Indo-Europees: politihkar
    In het Nederlands: politicus

    Allez ja.

    Toegevoegd door nthn op 24 Mar 2019 12:21

    verbrodden

    In het Waasland ook verbrotten (dd → tt komt daar nog wel meer voor).

    Toegevoegd door nthn op 24 Mar 2019 11:58

    de

    Die pejoratieve inslag mag misschien wel een nieuw lemma krijgen, want die wordt zeker ende vast ook buiten Antwerpen gebruikt, zeer veel voor politiekers en andere mediageile figuren. Ik vermoed dat de link wordt gelegd met de stereotype Antwerpenaar: de te ridiculiseren persoon in kwestie heeft een hoge eigendunk, Antwerpenaars hebben ook een hoge eigendunk, dus gebruiken we een typisch Antwerpse familiaire aanspreekvorm om met die persoon te lachen. Het helpt allicht niet dat verreweg de meeste van die figuren dan ook nog effectief Brabanders zijn :)

    Toegevoegd door nthn op 24 Mar 2019 11:51

    Nieuwe versie!
    Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze GitHub.

    Het Vlaams woordenboek  |  Concept en realisatie door Anthony Liekens

    Creative Commons License

    Het Vlaams Woordenboek by Anthony Liekens is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.