nthn

paardeoge

uitspraakvariant van paardenoog, spiegelei

afstrijn

(ww. stree, afgestreen)

variant op strijn (= redetwisten)
afstrijn is ontkennen, aanvechten van wat er gezegd is

ik strij’nt af
gij/hij/zij strij’ get af
wij strij’nt af
Gulder strij’get af
Zulder strij’nt af

zie ook afstrijden

strijn

(werkwoord)

versie van strijden maar dan voor verbale schermutselingen
discussiëren, redetwisten

zie ook strien, afstrijn

afstrijn

(ww. stree, afgestreen)

variant op strijn (=redetwisten)
afstrijn is ontkennen, aanvechten van wat er gezegd is

ik strij’nt af
gij/hij/zij strij’ get af
wij strij’nt af
Gulder strij’get af
Zulder strij’nt af

zie ook afstrijden

afstrijden

(ww., streed af, afgestreden)

loochenen, tegenspreken, een mening of bewering uit het hoofd proberen te praten, bestrijden

Antw.: afstraaje
Limburg: aafstrieje
Kempen: afstraa(n), afstraaje, afstrei(n), afstrei-je
Waasland: afstrijn
W-Vl: ofstrien

Van Dale 1995: gewestelijk
Van Dale 2018: mbt. een be­we­ring, een me­ning enz. pro­be­ren uit het hoofd te pra­ten, te­gen­spre­ken, loo­che­nen
- niet al­ge­meen iem. iets af­strij­den

vnw: iets afstrijden: in een woordenstrijd ontkennen, loochenen, in discussie betwisten

Schoon voorbeeld van nt, moomer!

Iets dat mij al jaren opvalt, dat mensen absoluut niet doorhebben als ze het doen ondanks dat ze het iedere dag heel de dag door doen, en waar ik nu toevallig eens een schoon voorbeeld van tegenkom op VRT NWS: in het Vlaams wordt het onbeklemtoond persoonlijk voornaamwoord van de tweede persoon enkelvoud/meervoud, en de eerste persoon meervoud (!), in bepaalde gevallen weggelaten. In dit filmke hoort ge bijvoorbeeld de madam die geïnterviewd wordt duidelijk zeggen:
“Minder en minder water, minder en minder regen, dus ja… Kunnen hier veel bijleren he!”
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/kijk/2025/09/06/video-droogtetuin-leuven/?autoplay=true

De ‘we’ is zodanig krachtig onbeklemtoond dat ze alleen in gedachten nog aanwezig is, en zo is het Vlaams al goed op weg om een zgn. pro-droptaal te worden, een taal waarin ge het persoonlijk voornaamwoord in normaal taalgebruik moogt of zelfs moet laten vallen.

Wat ik nog niet helemaal snap is wanneer het wel of niet opvalt als ge het weglaat. Ik heb een vermoeden dat het iets met de beginletter van het werkwoord en met een zekere analogie tussen de persoonsvormen enkelvoud/meervoud te maken heeft, maar ik heb het nog niet grondig onderzocht.

Ah, dat verklaart waarom ik mij niet kan voorstellen dat ‘iemand nieuws’ in NL gezegd zou worden, ze gebruiken gewoon een andere constructie! En dankzij uw lemma ben ik ook dit artikel tegengekomen, waarin gesteld wordt dat het misschien niet zozeer ‘iemand nieuw(s)’ is dat specifiek in VL gebruikt wordt, maar dat het ‘een nieuw iemand’ is dat specifiek in NL gebruikt wordt:
https://neerlandistiek.nl/2012/07/iemand-nieuws-ontmoeten/

Intuïtief als niet-moedertaalspreker lijkt ‘iemand nieuw’ mij on-Nederlands. Beneden de grote rivieren kan ik het mij wel voorstellen.

Dit is gewoon een fonetische spelling van “zeêr”, dat in alle Vlaamse dialecten met een scherplange e wordt uitgesproken. Hoe die scherplange e exact klinkt is afhankelijk van dialect tot dialect, maar daarom is het nog geen ander woord. Ze wordt op dezelfde manier uitgesproken als in woorden als “eên”, “scheêf” of “geheêl”.
De meestvoorkomende varianten zijn, fonetisch geschreven alsof het ABN is:
- /zieër/ (bijna overal)
- /zeeër/ (eerder West-Vlaanderen) / /zèèr/ (Oostende)

Hetzelfde geldt voor de “powet” in de voorbeeldzin: daar gaat het om een fonetische spelling van “poôt”, dat in alle Vlaamse dialecten met een scherplange o wordt uitgesproken, en hoe die scherplange o exact klinkt is afhankelijk van dialect tot dialect, maar dat maakt het nog geen ander woord. Ze wordt op dezelfde manier uitgesproken als in woorden als “schoôn”, “broôd” of “boôm”.
De meestvoorkomende varianten zijn, fonetisch geschreven alsof het ABN is:
- /poeët/ (eerder ten oosten van de Schelde)
- /puët/ (eerder ten westen van de Schelde)
- /poët/ (eerder West-Vlaanderen)

Er zijn natuurlijk nog andere uitspraakfenomenen die de precieze invulling van een klank beïnvloeden, zoals de omliggende klinkers en medeklinkers, en die verschillen ook tussen dialectgroepen, maar fundamenteel is het hetzelfde foneem. Vergelijk het met de uitspraak van de ‘r’: het woord ‘tram’ klinkt heel anders in Gent, Antwerpen en Amsterdam, maar toch is het evident dat het om exact hetzelfde woord voor exact hetzelfde vervoersmiddel gaat, en /trrrrrram/ of /twem/ geen onverklaarbaar dialect zijn voor “tram” en geen eigen fonetische spelling nodig hebben.

“Wat is correct: vanop een afstand, vanaf een afstand of van een afstand?

Standaardtaal in het hele taalgebied zijn vanaf een afstand en van een afstand. Vanop een afstand is standaardtaal in België." (https://taaladvies.net/vanop-of-vanaf-een-afstand/)

Ze hadden natuurlijk ook kunnen zeggen dat ‘vanaf een afstand’ standaardtaal in Nederland was, maar dat doen ze niet, ondanks dat in België alleen (verdoken of open) grootnederlanders ‘vanaf een afstand’ zeggen, en dat rechtvaardigen ze door te verwijzen naar taaladviezen zoals dit. De vicieuze cirkel van de taalverbeteraar.
Maar bon, ne mens is al content dat het voor ons ‘standaardtaal’ mag zijn omdat zelfs de meeste taalverbeteraars niet doorhebben dat dat niet op die manier in Holland gezegd wordt.