Reacties van nthn

Ik hoorden het juist in Hotel Römantiek door een Antwerpenaar (of alleszins iemand met een zwaar Brabants accent), ne vent van 70, en hij zei “Geef mij nen bees”. Blijkbaar kan het dus ook mannelijk, en wordt het ook buiten Oost-Vlaanderen gebruikt (in Tunesië zelfs). Zijn leeftijd doet mij ook vermoeden dat het niet zomaar recent de provinciegrenzen heeft overschreden.

’t Kinderliedje voor als ze in een grote groep moeten wandelen:

“En vanvoor, daar lopen ze goed door,?
En vanachter, daar lopen ze wa zachter,?
En in t midden, daar lopen ze te bidden,?
En daartussen, daar lopen ze te kussen!”

Maar dat is verkeerd, want Hollanders gebruiken vanvoor en vanachter niet op die manier.

Merci, de Bon, ik had zoiets verwacht.

koarebleumke, als ik mij niet vergis heeft ze een grote voorliefde voor Frankrijk (zoals het een echte minnares van de Nederlandse taal bekoort), misschien dacht hij van haar een plezier te doen door haar naam op zijn Frans uit te spreken.

Ik kan het trouwens nog altijd niet af dat van alle mensen over heel de wereld net zij verkozen is tot voorzitster van het Vlaams Fonds voor de Letteren. Vergeeft mij als ik het bij het verkeerde eind heb, maar ik dacht toch dat het niet de blinde was die koningin was in het land der eeno(o)g(ig)en. Een barones met nog niet het minste verstand van – laat staan respect voor – taal die komt zeggen wie dat er wel en wie dat er geen taalsubsidies mag krijgen, geeft mij dan toch maar Sjarel de Grote.

‘Ons’ voor familieleden is ten westen van de Schelde ook niet in gebruik, zie lemma onze, onzen, ons (‘k heb er een reactie onder gezet over hoe dat het in ’de Vlaanders’ (dat zeggen we hier trouwens ook niet) werkt).

Klopt wat dat haloewie zei, dit is zéér ongebruikelijk aan de sinistere kant van de Schelde. Hier zeggen we, afhankelijk van of dat ge tegen iemand buiten dan wel binnen de familie bezig zijt, gewoon “mijn tante Maria” of korter “tante Maria”. Familieleden bij hun voornamen noemen (heten) zónder ‘titel’ is hier op zich ook nogal ongewoon en wordt enkel gedaan als ge het over iemand van dezelfde leeftijdscategorie of jonger hebt, anders zijt ge praktisch verplicht van hun titel dervoor te zetten zelfs als ge tegen een familielid bezig zijt, en zelfs als er niemand anders in de familie zo noemt. Dus: “peter Pieter”, “mémé Georgette”, enz., maar “Anna” of “Bart” als het over mensen van uw leeftijd of jonger gaat.
Buiten de familie is de titel zonder meer verplicht. “Mijne kozijn Robert” (kus van de juffrouw en een bank vooruit als iemand die extreem obscure verwijzing naar iemand zeer lokaal snapt), niet “de Robert” noch “onze Robert”.

Bij gebrek aan een betere optie heb ik het aangepast naar provincie Antwerpen.