onze, onzen, ons

onze, onzen, ons

aanwijzend voornaamwoord dat gebruikt wordt om een familielid aan te duiden

Vb:
- Onzen André
- Onze pa
- Ons moeder
- Ons Maria

OPM: kan ook gebruikt worden om een verder familielid aan te duiden. Als iemands nicht Marieke heet, wordt het dus “ons Marieke”.

Iemands echtgenoot/echtgenote wordt in regio’s met een Brabants dialect ook wel dieje van ons/die van ons genoemd.

308

onze[n]

wordt onze(n) ni gebruikt bij mannelijke famlieleden, behalve ons vader en ons broer?

oe bedoelde? wa hier bedoeld is is da ge et bij alle familieleden kunt, dus ook mannelijke. alleen zijn de voorbeelden toevallig vrouwelijk

Dus ge zegd ni “onzen diederik”?

jawel dus, daar gaget ier just over

naturlijk moette bij manne wel mannelijk verbuige ja, as da eigelijk uw struikelpunt was… ons marie, onze jef, ons pa (is denk ik beter as onze pa)

partikels zijn onbuigbaar:)

tis ook geen partikel, maar een voornaamwoord?

idd, maar daarom mijn vraag

Aangepast heren :p

Yay!

Zij ten zeersten bedankt, heer Dennoman!

Is Gans Vlaanderen alweer niet te hoog gegrepen. Als ik ‘dieje van ons’ lees, zou ik mij beperken tot Brabant. Wat zeggen de West-Vlamingen?

‘Ons broer’ vloekt in mijn oren. Onzen broer kan net niet. Ik neem altijd ‘mijn broer’ in de mond, al heb ik twee broers. Mijn zuster zegt dat ook. Andere mensen kunnen niet spreken van ‘broer’. ‘Ons’ komt dus bij broer, zuster niet te pas.

Ik heb de inbreng van Dennoman bekeken. Heist en de Kempen is eerder aangewezen als streek, eventueel uitgebreid tot Provincie Antwerpen.

Kloon (duplicaat > Gr. kloonos) is nog maar gangbaar sinds 1926, las ik in de Etymologische VD maar wordt in de betekenis van klomp/ blok uitgesproken met /.e.oe/, niet met /oe.e/. Verschil tussen kolen en kolen (brandstof en groenten).

Volgens mij is er een verschil in het gebruik van het meervoud voor moeder/vader tussen de Kempen en Antwerpen.
In de Kempen gebruiken ze het meervoud als ze spreken tegen een buitenstaander. Bv: os va is 100 jaar geworden.
In Antwerpen is het altijd enkelvoud, zelfs al heeft de spreker zes broers en zussen: mij vader is nog goed te been. Als de kinderen onder elkaar spreken is het natuurlijk wel ‘ons’.

In de Kempen gebruiken ze, afwisselend, ‘ons’ en ‘onze(n)’ voor mannelijke eigennamen en mannelijke familieleden. Buitenstaanders hebben daar nix mee te maken.
Voor vrouwelijke familieleden wordt altijd ‘ons’ gebruikt.
Vb. Onze Rigo, onzen Eddy, onze Leo
onze nonkel
onze + ons pa-va, onze-ons kozijn

Klopt wat dat haloewie zei, dit is zéér ongebruikelijk aan de sinistere kant van de Schelde. Hier zeggen we, afhankelijk van of dat ge tegen iemand buiten dan wel binnen de familie bezig zijt, gewoon “mijn tante Maria” of korter “tante Maria”. Familieleden bij hun voornamen noemen (heten) zónder ‘titel’ is hier op zich ook nogal ongewoon en wordt enkel gedaan als ge het over iemand van dezelfde leeftijdscategorie of jonger hebt, anders zijt ge praktisch verplicht van hun titel dervoor te zetten zelfs als ge tegen een familielid bezig zijt, en zelfs als er niemand anders in de familie zo noemt. Dus: “peter Pieter”, “mémé Georgette”, enz., maar “Anna” of “Bart” als het over mensen van uw leeftijd of jonger gaat.
Buiten de familie is de titel zonder meer verplicht. “Mijne kozijn Robert” (kus van de juffrouw en een bank vooruit als iemand die extreem obscure verwijzing naar iemand zeer lokaal snapt), niet “de Robert” noch “onze Robert”.

Bij gebrek aan een betere optie heb ik het aangepast naar provincie Antwerpen.

“onzen broer” kan voor mij wel in bepaalde contexten. Voorbeeld: Veronderstel dat ge onder broers en zusters de strapatsen van uw broer Jean aan het bespreken zijt, dan kunt ge volgens mij perfect zeggen: ’Onzen broer heeft het weeral schoon gearrangeerd. Maar ons broerke zal minder lachen als em de boete in de bus krijgt."

Lap, ik ga mijn eigen hier direct al weer tegenspreken. In West-Vlaanderen is “üzzen Harry”, of “üz Marjetje” (Marrietteje?) ook normaal taalgebruik om naar een familielid van dezelfde of jongere leeftijdscategorie te verwijzen in een gesprek onder familieleden.

Ik denk wel nog altijd dat het ongebruikelijk is in Oost-Vlaanderen.

Ook de vorm “die(je) van ons” wordt hier niet gebruikt, enkel “onze(n)/ons + voornaam”.