Reacties van nthn

99 op de 100 keren betekent die ‘v.(m.)’ gewoon dat het eigenlijk echt/oorspronkelijk vrouwelijk is/was, maar dat Hollanders (en Kustwestvlamingen, maar die vallen buiten beschouwing) geen vrouwelijke woorden meer kennen en het dus als mannelijk beschouwen. ‘Zone’ is in VL zeker gewoon vrouwelijk, ik heb dus de ‘(m.)’ weggelaten.

‘Zonen’ zou ik persoonlijk niet als meervoudsvorm gebruiken. Ik vraag mij al een tijd af of er in het algemeen voor die woorden die officieel zowel een meervoud op s als op n kunnen hebben ook geen verschil tussen VL en NL is, maar ik heb er nog geen deftig antwoord op kunnen vinden.

Het fragment van het rijmke dat ik aan de voorbeelden heb toegevoegd sterkt mij in mijn zojuist geponeerd vermoeden dat de ‘deveuren’ die in sommige regio’s voorkomt een uitspraakvergemakkelijking en gelijktrekking met de uitspraak van ‘veur’ is. ‘Oren’ wordt namelijk altijd uitgesproken met een scherplange o – ‘uëren’ – maar dat rijmt niet op ‘euren’.

En bij zijn devoren doen vermeldt Rodomontade dan nog dat het in Oudenaarde ook met een scherplange o is, terwijl in de regio tussen Oudenaarde en Brabant ‘deveuren’ ook voorkomt. Nu vraag ik mij af of die ‘deveuren’ in (delen van) regio Waas en Dender oorspronkelijk ook met een scherplange o was, maar voor het uitspraakgemak een beetje verdraaid is. Het is niet de eerste keer dat ik mij die bedenking maak, maar ik kan nu niet direct een ander voorbeeld bedenken. Het zou in alle geval niet onmogelijk of onlogisch zijn: devuëren → deveuren is geen enorme stap, maar maakt de uitspraak wel iets gemakkelijker en brengt ze in lijn met de uitspraak van ‘veur’, een veel frequenter gebruikt woord.

Die ‘deveuren’ komt zo te zien ook voor bij Cyriel Buysse, en hij was van en heeft gewoond in het Meetjesland, Latem en regio Gent.

Tees lemma is trouwens een ideaal argument voor een gestandaardiseerde spelling, want schriftelijk is het precies alsof dat ge het op dezelfde manier moet uitspreken als ‘devoueren’, maar niets is natuurlijk minder waar.

Zot dat ge dat met een scherplange o uitspreekt! Voor mij is dat ‘deveuren’, met de eu (öö) van ‘veur’. Het SN ‘voor’ is van West-Vlaanderen afkomstig, waar ze ‘vôor’ (scherplange o) zeggen in plaats van ‘veur’ zoals de rest van de Lêge Landen dat doet, dus het feit dat ‘devooren’ in sommige ‘veur’-regio’s toch met een oô en niet met een eu uitgesproken wordt is op zijn minst bijzonder te noemen.