Reacties van nthn

Gans Vlaanderen zou ik nu niet direct zeggen (in W-Vl zijn het, als het geen joengers zijn, kindjes, en in westelijk O-Vl ook), want de ingevoegde sjwa in verkleinwoorden van woorden die eindigen op een stemhebbende medeklinker (bv. huizen, huis, huizeke) is typisch Brabants (eigenlijk ook West-Vlaams, maar daar is de verkleinvorm -tje, en dus bv. huizetje), en _nd → _nn eveneens, maar het is waarschijnlijk wel correcter dan enkel ‘provincie Antwerpen’ of iets in diene stijl te zetten.

Dat het in Dendermonde-Aalst gekend is, is normaal, want daar wordt gewoon Brabants geklapt (met enkele stadseigen eigenaardigheden, maar dat is normaal in alle dialecten).

Het is mij wel nogal absurd om hierbij een Franse oorsprong te veronderstellen. Hoe kunnen die boerkes en boerinnekes nu ooit geweten hebben dat de Franse vertaling voor ‘à’ ‘te’ was? De Fransen zeggen trouwens ook “Je vais en Belgique” als ze om een of andere reden naar Belgiek op verlof gaan. Als ge dan die ‘en’ vertaalt als archaïsch ‘te’ moet ge, als ge per se wilt beweren dat de ene taal iets van de andere heeft gepikt, feitelijk zeggen dat het de Fransen zijn die ons gebruik van ‘te’ hebben gepikt.

Onder het motto ‘de kaart is niet het gebied’, en omdat Krommenaas ook gewoon gelijk heeft, heb ik dat hier aangepast naar ‘knorreke’. ‘Het’ Vlaams als provincie-overstijgende taal gebruikt in Germaans België bestaat trouwens natuurlijk wel, en al veel langer dan dat pseudo-taalkundigen het als slecht Nederlands bestempelen.

Oeps, ook hier de reacties niet gezien. Ik bedoelde eigenlijk gewoon dat ‘ene auto’ de regeltjes voor mannelijke naamwoorden niet volgt, en dat het ‘enen auto’ zou moeten zijn, tenzij er effectief mensen zijn die een glottisslag tussen ‘ene’ en ‘auto’ plaatsen. Één auto zoals in de huidige voorbeeldzin is ook wel goed.

Nog iets: het verbaast mij ten zeerste dat ze hier (nog) niet beweerd hebben dat dat van het Frans afkomstig zou zijn: daar is het evenzeer “il a plus que moi” en niet “il a plus que je” (wat een gedrocht). Dit bewijst in feite finaal ende ontegensprekelijk dat het gebruik van de onderwerpsvorm in vergelijkingen niet meer is dan een tijdelijke rariteit die overal spoedig zal verdwijnen. Als tal van talen, zelfs van andere families, onafhankelijk dezelfde revolutie doormaken, kan er niet anders dan besloten worden dan dat het gebruik van de onderwerpsvorm logisch foutief is.