Reacties van Diederik

Ja; ‘al zijn leven’ kunnen we hier best interpreteren als ‘al mijn leven’

Hoort thuis in het rij’ke:
alzeleven: altijd
vanzeleve: ooit
vanzeleve ni: nooit

zie ook lemma’s als
vanalzeleven
vanzelevens niet!
zjeleven, van ~

Maar ons lelijke Ollandse woorden laten opdringen vindt de VanIstendaal allemaal wel bon zeker.

PS ‘voormiddag’, hoe heet da dan in het WestVlaams?
Het element ‘middag’ is inderdaad in veel dialecten niet autochtoon, maar ook in 80% van Belgisch Brabant niet dus dat is dan eerder een lelijk Noordnederlands woord en dus ni Brabants. Heel Brabant ten zuiden van de lijn Antwerpen-Turnhout zegt (/zei 50-60j geleden) “noen”, “s noenes” enz dus waarom da ze alles constant op ons Brabanders steken, da snappekik ook ni.

‘geweest hebben’ (en varianten à la “gewist èn” enz) is inderdaad den traditionele vorm in alle ZuidNederlandse dialecten als ik mij ni vergis, hoewel nu wel bezig vervangen te worden door “geweest zijn” wat de jongere generatie zal zeggen?
(ik gebruik ze zelf ook wel door elkaar, gelijk GG)

Maar ook in het Fries (‘west hawwe’, hasto dêr west? enz) dus ik zou zelfs durven gokken dat het vroeger over heel het taalgebied moet hebben voorgekomen? Dan waarschijnlijk ontstaan in de Randstad en van daaruit nu expansief

Bon: idd, watdat de Grytolle zegt (namelijk, ge had in het artikel de ‘aa(w)’ uitspraak weggehaald, da bedoelde ik.

Gry: hmm twijfelachtig, ik zou zelf meestal de ‘halfbeklemtoonde’ verkiezen (komde mè mà mee? ik kom mè à mee; dus niet de volle ‘mij/maai’ of ‘aa’ tenzij bij nadruk, maar beide met verkorte à) maar helemaal met zekerheid uitsluiten kan ik de allerzwakste vormen me, oe ni.

Bobon: vanwaar de wijziging van uitspraak aa(w) in oe(w)?

‘t Is hier geen kwestie van of-of maar van en-en. Zonder nadruk is’t oe, (bijv. oewen ongd(hond)); met nadruk aa(w): aawen ongd, ni dieje van mij.

Of: Ik hem oe gistere gezing (gezien); kan net zogoed als Ik hem aa gistere gezing, maar met extra nadruk (want ik heb ú gezien, ni Jefke of Pierke)