Reacties van nthn

Waarom ze niet “schrijf een tussen-n als ge een tussen-n uitspreekt” als regel konden pakken heb ik ook nooit begrepen. Iedereen, zonder uitzondering, zegt “paddestoel”… dus schrijven we “paddenstoel”. Toch logisch!

Het is niet logisch, en dan? De Engelsen bedoelen met ‘flammable’ en ‘inflammable’ twee keer exact hetzelfste, terwijl het een volgens de regels de inversie is van het ander. Wie neemt ze dat kwalijk? Ook in ‘t Nederlands zijn er zo tal van voorbeelden die probleemloos tot de standaardtaal worden gerekend, bv. ’willekeurig’ en ‘onwillekeurig’.

Ge moet er ook eens ne keer op letten wat voor taalgebruik dat die top-taalkundigen altijd hanteren. ‘Contaminatie’, m.a.w., het taalgebruik van de Vlaming is besmet, verziekt. Allez merci. ‘Samenvoeging’ was te neutraal zeker? Ik ga eens een lijstje moeten bijhouden van alle verschillende onbeschofte (of is het onbeschaafde) termen van Nederlandsetaalkundigen.

De verkleinvorm -kje komt denk ik wel niet in Vlaanderen voor, ik denk dat iedereen winterkoningske/winterkeuningsje zegt. Misschien winterkeuninksje nog in West-Vlaanderen, gezien dat de koning daar de keunink is gebleven.

Ook in Oost-Vlaanderen, op zijn minst in ’t Waasland.

Inderdaad idem in West-Vlaanderen, ook voor ou/au trouwens: een oe-klank (eenklank) wordt ou, een au-/oo-klank (tweeklank) is een au. Is ‘t eten al koed, of nog loow? Ik vraag mij dan wel af welk reëel nut die gesplitste spelling nog heeft als dat klankonderscheid maar door zo’n 10% van het taalgebied nog herkend (laat staan gebruikt) wordt, en er ook in de standaardtaal geen klankonderscheid wordt gemaakt. Ze hadden dan toch gewoon kunnen beslissen om alles ofwel met ei ofwel met ij, en ofwel met ou ofwel met au te spellen. Tal van andere klankonderscheiden die veel ruimer verspreid waren (en zijn), zoals duidelijk onderscheiden korte/halflange/lange klinkers, zijn ook uit de spelling geweerd (waardoor bloemkolen en steenkolen plots tot dezelfde familie behoorden), waarom dan niet ijeiouau? Rare beslissingen en veel nodeloze moeilijkdoenerij, me dunkt. Op het Engels na zijn er weinig talen die het Nederlands kunnen evenaren in een zelfs voor moedertaalsprekers ondoorgrondelijke spelling.

Bij deze ook een leestip: Molewijk: Spellingverandering van zin naar onzin (1200-heden). Ne redelijke kloefer, gezien het feit dat het uitsluitend over de Nederlandse spelling gaat.