Reacties van nthn

Het is Internationale Moedertaaldag vandaag, een initiatief van de UNESCO, en wat doen ze bij de VRT? Alle afleveringen van Hier spreekt men Nederlands integraal beschikbaar stellen op VRT NU.

Veel perverser wordt het niet, mij dunkt.

34: Het VW zou beter moeten werken op gsm’s, de lay-out is te breed voor een smal scherm.

Ah, en ivm die boeken van Goesting in taal: echt Vlaams kan ik hetgeen er in die boeken staat toch moeilijk noemen. Er zitten inderdaad een aantal Vlaamse woorden en uitdrukkingen in, maar grammaticaal is het eerder archaïsch Nederlands, of modern Nederlands met een Vlaams accentje, dan authentiek Vlaams. Om een simpel voorbeeld te geven: ze zegt “zijt ge” ipv “zijde”, “gaat ge” ipv “gade”, enz. Daarnaast staan die boeken stampensvol (negatieve) waardeoordelen, vrij letterlijk “in Vlaanderen zeggen we x maar dat is eigenlijk fout, het moet y zijn”. Ook zij interpreteert dus het Vlaams als een afwijking van het Nederlands, een mankement, in plaats van als volwaardige maar gewoonweg niet officiële taal. Wat leren inwijkelingen daaruit?

Taalmiet, ivm 27, in se is er natuurlijk niks mis met louter beschrijven of iets al dan niet in de media of door de overheid of wat dan ook wordt gebruikt, maar daarmee gade voorbij aan het feit dat iedere Vlaamse (en vermeend Vlaamse!) taalwending de voorbije decennia de kop ingedrukt is (en n.b. ook nog altijd wordt, zij het minder expliciet), en dat dat juist door middel van labels allerhande is gebeurd. Dialect? Slecht! Regionaal? Slecht! Tussentaal? Slecht! Spreektaal? Slecht! Gewestelijk? Slecht! Belgisch-Nederlands? Slecht! Niet algemeen? Slecht! ABN? Goed! Zelfs als ge gij of als me wijlder ze puur feitelijk en zonder verdere bedoelingen gebruikt/gebruiken – met uitzondering van ‘tussentaal’, dat hoe dan ook een ideologisch extreem zwaar beladen concept is en de serieuze taalkunde onwaardig – is dat simpelweg niet hoe de Vlaamstalige ze interpreteert, en eerlijk gezegd vermoed ik ook dat zelfs nieuwe, ideologisch neutrale labels automatisch prescriptief zouden geïnterpreteerd worden en dus direct hun neutraliteit zouden kwijtspelen. De enigen die de labels enigszins los van hun historische kunnen interpreteren zijn de luttele contraire zotten/vrijdenkers die hun bezighouden met duizenden woorden toe te voegen aan e klei vrijwilligerswoordenboeksken. De doorsnee Vlaamstalige ziet echter de label ‘spreektaal’ of ‘vooral in de spreektaal’, en peist ‘ah, dan mag ik het niet schrijven’, en omdat hij het niet opschrijft, blijft het spreektaal.

Die vicieuze cirkel kunde niet doorbreken met een gewone evolutie, alleen maar met een revolutie. In iedere revolutie zit dan wel de kiem van haar eigen ondergang, er is dan toch fundamenteel iets veranderd.

De ‘jie’ staat hier voor alle duidelijkheid voor de scherplange eê van o.m. ‘steen’ en ‘zeep’. Veel woorden die ten oosten van de Schelde een ‘ei’ hebben, hebben ten westen een ‘eê’. Bv. ‘eik’ (oost) vs. ‘iëk’ (west), ‘geit’ (oost) vs. ‘giët’ (west), enz. Hoe verder ge naar het westen trekt, hoe meer eê’s i.p.v. ei’s ge te horen krijgt, maar de rivier zorgt op heuren alleent voor de grootste breuklijn.
Het is dus eigenlijk feitelijk zowel een uitspraak- als een vormvariant.