Reacties van nthn

Volgens mij ook geen meervoud, misschien omdat het als ‘aandoening’ wordt beschouwd, waarvan ge eerder de gevolgen (gaten, stof) ziet dan de oorzaken (de beestjes zelf). Ik denk dat Wannes Van de Velde het gewoon poëtisch in het meervoud heeft gezet.

Ik veronderstel dat het hier over ‘molm’ gaat (Brabantse en Hollandse dialecten voegen dikwijls een doffe e tussen een opeenvolging ‘lm’ of ‘lk’), volgens de online Van Dale:

“stof van aarde, hout en andere stoffen die vergaan zijn”

De stap van een zelfstandig naamwoord voor vergane stoffen naar een bijvoeglijk naamwoord voor dood is rap gezet. Vgl. ook memel.

De voorbeeldzin “De burin zijn hond” was mogelijks een schrijftalige hypercorrectie voor het Kustwestvlaams bezittelijk voornaamwoord ‘se(n)’: “de burin sen hond”.

Persoonlijk verander ik voor beroepen meestal de vorm van het naamwoord zelf (ne manager – een managester/managerin/enz., nen doktoor – een dokteres, …), maar het grammaticaal en het biologisch geslacht niet laten overeenstemmen wordt wel gedaan:

“Je zou ook “dag madam den doktoor” kunnen zeggen indien je haar vrouwelijkheid wil benadrukken." (juridischforum.be)
“Ik ga voor de eerste keer sinds lang eens het goede voorbeeld geven: merci menier en madam den azjent!” (hln.be)
“Zegt A Gedacht Mor Madam Den Berremiejster.” (oilsjterseliekes.be)
Op tv heb ik ook al eens iets gehoord in de stijl van “die vrouw is ne stripper”.

Nu doet ge mij wel twijfelen of ik toch niet “den dokken – de dokke” en “de fakken – de fakke” zou zeggen…

Neenee, ‘dokken’ en ‘fakken’ zijn alletwee mannelijke woorden (vgl. ‘den dikken’ of ‘de Fluppen’ – ten oosten van de Schelde laat ge die eind-n in de uitspraak vallen als er geen klinker op volgt), maar ge kunt ze ook gebruiken voor vrouwen, op dezelfde manier dat een vrouw ook bv. ‘ne manager’ kan zijn.