Reacties van Georges Grootjans

Toegevoegd door Georges Grootjans op 17 Aug 2013 13:34

labels VD

Er is al veel gezegd over de ‘labels’ in VD. Maar nu heb ik er toch eentje tegen gekomen die ik nog niet eerder gezien had: Bij ‘roulatie’ (bv. een film in roulatie brengen) staat er quasi-Frans. Dat het uit het Frans kromt zal wel zijn, maar quasi-Frans? Dan zijn er wel duizenden woorden quasi-Frans of quasi-Engels. Ik geraak er meer en meer van overtuigd dat ze bij VD het zelf niet zo goed weten welke etiketten ze waar en wanneer gebruiken. Ik zou nog altijd eens een goeie uitleg willen lezen over het verschil tussen de label ‘in België’ en ‘Belgisch-Nederlands’.

Toegevoegd door fansy op 04 Aug 2013 15:55

http://taalschrift.org/reportage/000458.html

Toegevoegd door fansy op 25 Feb 2013 03:23

Oorsprong Belgisch is Keltisch-Germaans

Buiten de 6 bekende Keltische talen (vanaf 400 AD: Bretons, Cornish, Welsh, Iers, Gaelic, Manx), sprak men in onze contreien een 7de taal: het Belgisch.
Deze talen noemt men samen het Keltisch dat behoort tot de Westelijke talen van de Indo-Europese talenfamilie.
Veel werd er door hen niet opgeschreven behalve in Ierland en West Engeland kende men een schrift nl. het Oghamalfabet.

Hoewel het “Nederlands” vrijwel geheel op het Germaans is terug te voeren zijn er nog wel een paar Keltische woorden in aan te treffen, bijvoorbeeld:

ambt, ambacht, kar en gijzel- en eed. Ook de namen van metalen zoals ijzer en lood zijn waarschijnlijk op de Kelten (die als smeden beroemd waren) terug te voeren. Ook duin, lei(steen), bok, eed, erf(genaam), kade, klok en vrij. Een budget was oorspronkelijk een ‘zak’. Plaatsnamen op -ik, -rijk (Doornik, Kortrijk, Kamerijk) komen van Keltisch -acum en hetzelfde geldt voor -dunum als in Loosduinen of Lugdunum (Fort van Lugh). Menhir is “steen (men) lang (hir)”. Ook woorden als “broek” (De Romeinen spraken spottend over Gallia bracata), Mouton en Ardennen zijn ook van Keltische origine. Via het Frans kwamen ook woorden als baret, bek, broche, bruusk, changeren, crème, graveel, lans, mijn (als ertsader), saai, tronie (allen uit het Gallisch). Uit het Bretoens erfden we woorden als: bijou, dolmen (letterlijk “tafelsteen”), harnas, menhir. Uit het Schots Gaelisch komen woorden als clan, cairn (steenstapel), plaid, slogan (letterlijk: “oorlogskreet”). Uit het Iers: brogue (schoentype), whiskey, uit het Welsh: corgi “dwerghond”, cromlech “kromme steen”, flanel, pinquin “witkop”.
Volgens betrouwbare bronnen zou in de Lage Landen noch Keltisch, noch Germaans zijn gesproken, maar een taal daartussenin: “Belgisch” (Vlaams). Er zou ook een aristocratie vanuit Duitsland zijn geleverd, wat tot een zekere Germanisering leidde.
Die invloed is heel goed te horen in Nederland en in Limburg.
Zie ook reactie bij tussentaal

Bron: http://www.denachtuil.eu/kelten.htm

Toegevoegd door Georges Grootjans op 12 Feb 2013 19:06

De discussie over ht Belgisch-Nederlands is niet nieuw natuurlijk. Inteessant artikel met al even interessante reacties uit 2007. O.a.Anthony Liekens mengt zich in de debatten en kondigt de oprichtng van het Vlaams Woordenboek aan:

http://taalschrift.org/discussie/001516.html

Toegevoegd door Georges Grootjans op 11 Feb 2013 09:22

Jamaar, de doorsnee Vlaming weet dat ook niet. Of wist dat niet. Tot voor kort was er in de hoofden van de mensen maar één Nederlands, het SN. Hetgeen ze op school aanleerden. Eigenlijk moesten ze op school vooral afleren, want al hetgeen ze van hun moeder – moedertaal – thuis geleerd hadden was zogezegd niet goed.
Pas de laatste jaren begint er in Vlaanderen het besef te komen dat we een eigen Vlaams idioom hebben. En dat het de dialecten overstijgt. Maar toch blijft het allemaal gevoelig liggen, want telkens als het onderwerp in de media komt barsten de discussies los…