Reacties van nthn

En met Gent bedoel ik dus Aalst.

Jamaja, de truc (of toch eentje daarvan) om vloeiend Vlaams te spreken is dat vloeien vrij letterlijk te nemen (handig toeval dat ‘Vlaams’ en ‘vloeien’ etymologisch sterk verwant zijn) en alles als 1 gigantisch lang woord uit te spreken, in tegenstelling tot NL waar dat alles staccato gebeurt.
“Dak(ik)”, “Dagge(gij)/Dadde(gij)”, “Dattij/Dattem/Dazze(zij)/DaT”, enz. komen ook uitvoerig voor en minstens die eerste wordt ook in chattaal gebruikt, door bibi nota bene (“da ’k” typen is nogal ambetant, met die afkappingstekens), maar ik zou die daarom nog niet als één woord beschouwen.

Der valt anderzijds wel iets voor te zeggen om “’k + Ww.” aan mekaar te schrijven, omdat de ‘k daar in feite terug deel is geworden van de vervoeging. Idem voor "’t + Ww.". Als ge boeken van een jaar of 500 geleden uit hedendaags Vlaanderen openslaat, wordt dat daar zelfs vrij veel zo gedaan. Maja, spelling en taal zijn nooit echt goeie vrienden geweest.

Is het ook ‘dat kleur’ aan de overkant van de rivier?

Toevoeging bij Georges en Rodomontade hun commentaren, in de delen van Oost-Vlaanderen dat niet Gent zijn, is het altijd da: “Da e(bbe)n we weeral gat”, “Da:adk anders gedaan”, enz. Het stemverlies van de volgende medeklinker blijft wel gelden, de eind-t/-d is dus altijd stil maar altijd aanwezig.

Hmm, ik denk dat dit eerder gewoon iet of wat regelloos fonetisch schrift is, ongestuurde chattaal zegt. De da (zie ook dat) is zeker Vlaams, maar ik zie niet direct een reden waarom dat dat aan mekaar zou moeten geschreven worden. Het verbaast mij dat ze in die voorbeelden niet gewoon “da we” hebben geschreven. Het tweede zoudt ge zelfs kunnen uitbreiden voor de volledige flow in ene keer mee te hebben: “dawwelkaar”.