wur

wur

bevestigend stopwoordje

Zeer typisch ook, maar dan als een verbastering van ‘hoor’ voor de gemeente Essen ten noorden van Antwerpen, tegen de Nederlandse grens.

328

waar/nietwaar ?

Ik zoek naar oorsprong en verklaring. Zou het niet kunnen dat wur een verkorting is van ,nietwaar of niewaar. In het genre van de Engelse doesn’t it, don’t they. Dan is het geen bevestigende toevoeging, maar een tegengestelde om een bevestigend/ontkennend antwoord te krijgen. Onze Westerburen kunnen daar het best weg mee. toet, tendoet. Wie neemt de handschoen op? Of de handdoek in de ring? They don’t shoot horses, do they? Ik heb de finesse van deze taaluiting nooit volledig kunnen vatten.

Fons: aangezien het al als “Regio Waasland” (sintniklaas enz) was aangeduid, zou ik het ni direct editten naar uitsluitend “Antwerpse Kempen”; aangezien dat dan het oorspronkelijk artikel ineens tenietdoet.

Welkom Fons!
Ik heb uw toevoeging wat aangepast volgens de wens van Diederik.

Regio

Hey ik woon in het Waasland en we gebruiken dat woord hier ook wel echt constant hoor :P (Lokeren/Waasmunster)

waor,

gebruikt in de provincie Utrecht NL. In het bijzonder Amersfoort, het is altijd vragende vorm, en wordt het liefst achter iedere zin geplakt. Een echt stopwoord daar. (nietwaar?)

Vandaag schoot er mij ommekeer te binnen dat ‘wur’ en ‘wer’ (zeer oud Germaans voor ‘man’, nvdr) toch wel sterk op mekaar gelijken. Meer nog, als ge in al die voorbeeldzinnen ‘wur’ door ‘man’ vervangt, houden ze zelfs nog altijd steek!

Als reactie op haloewie: het lijkt mij onwaarschijnlijk, aangezien er ook in het Waasland getoeterd en -tendoeterd wordt (en, houdt u vast, zelfs tot in Limburg), en dan zou die ‘wur’ overbodig zijn. Ik kan mij voorstellen dat het in vraagzinnen om bevestiging of ontkenning vraagt, maar in een bevestigend of ontkennend antwoord op die vraagzinnen kan het moeilijk nog eens om bevestiging of ontkenning van de vraagsteller vragen. Ge kunt het in alle voorbeeldzinnen probleemloos vervangen door ‘he’: in een vraagzin vraagt dat uitdrukkelijk om bevestiging, maar in alle andere gevallen geeft het zélf bevestiging.

Het zou wel goed kunnen dat het van ‘hoor(t)’ komt, aangezien dat met een scherplange o is, en die klinkt als ‘uë’, en van ‘huër(t)’ maakt ge al rap ‘wur’ (met die bemerking dat de ‘u’ in ‘wur’, die dof is, dan eigenlijk de ë van ‘huër(t)’ is).