Reacties van nthn

In oostelijk Oost-Vlaanderen zijn schoenen ook (nog) voorzien van nestels. Het is erg om te zeggen, maar ik heb dit woord en ettelijke anderen als kind veel tot altijd gebruikt, maar ik kan mij ondertussen al niet meer herinneren wanneer dat de laatste keer is dat ik het nog heb gezegd. Nu zeg ik altijd veters. Ik vermoed dat de onrechtstreekse taalzuivering via Hollandse schoolboeken er voor iets tussen zit.

Betekenen “voor de/het moment” en “op dit moment” niet iets lichtjes anders? Ik vat “op dit moment” op als “op dit specifiek(e) moment”, één specifiek punt. “Voor de moment” is volgens mij ruimer. Of anders, “op dit moment” hebt ge een idee wat er op dat moment gaat volgen, “voor de moment” weet ge dat niet.

Bv.: “Op dit moment is de Fristi op.” = Er komt binnenkort nog wel nieuwe Fristi, maar ze is nu op.
“Voor de moment is de Fristi op.” = Misschien komt er nog nieuwe Fristi, maar ik kan niet met zekerheid zeggen of of wanneer.

“in de betekenis ‘continueren’”, dat klinkt meer gelijk een parodie van een Hollander die een Vlaming probeert na te doen dan een bestaand woord, maar toch is het ongemarkeerd in Van Dale. Maar het zijn wij die allemaal Franse woorden gebruiken, ah ja.

Interessant, maar ik zou eerder gewoon hypothetiseren dat er heel snel een heel eenvoudige regel wordt vastgelegd: ‘ik’ is het onderwerp, al de rest is ‘mij’: aan mij, van mij, door mij, met mij, dankzij mij, op mij, dan en als mij. Idem voor de rest van de wereld. Dat er welgeteld eentje van de hele reeks postgepositioneerde voornaamwoorden dezelfde vorm zou moeten hebben als de onderwerpsvorm, is dan toch ook maar onnozel. Sorry voorouders, maar ge kon het toch echt wel veel gemakkelijker oplossen.

In het Engels hebben ze weliswaar ook nog de vorm “you and me”, die bij mijn weten hier onbestaande is. Misschien komt het nog (“gij en mij”), maar het zou mij sterk verbazen omdat het niet klinkt en mijn veronderstelde doch aantrekkelijk aannemelijke regel niet volgt.

Ah, en die vergissingen in de omgekeerde richting zijn wel normaal West-Vlaams: “het is van u en mij” → “’t is van gy en ik”.

Mijn (correct) gebruik van ‘dan mij’ is trouwens ook gebaseerd op directe imitatie: mijn ganse familie en nagenoeg iedereen dat ik ken zegt dat zo, dus is het just.

(Ik raad niemand aan door te klikken naar het wespennest van de overlegpagina over ‘friet’:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Overleg:Friet )