Recente reacties

zjwaan?

suggestie voor fonetische spelling: /zjwaan/, ik denk niet dat men dit ergens met een tweeklaink /aai/ uitspreekt, maar ik kan me natuurlijk vergissen.

Het was zeker een rijtuig getrokken door een paard vóór het de benaming werd voor een kindervoituur. Voer deze betekenis maar in, Kastanjeoog.

Sjees?
Ja, zeker verwant, maar sieze is niet noodzakelijk ontstaan uit sjees. Ik denk eerder rechtstreeks uit chaise. De ai van chaise klinkt als ij en die wordt in het West-Vlaams ie. Kastanjeoog schrijft s(j)ieze. Het werd misschien ook uitgesproken met een sj-klank, Franse ch.
In ieder geval, chaise is beter als etymologie dan siège. Pas het gerust aan, Marcus.

oud liedje

Vroeger zongen ze bij ons een oud liedje en dat ging zo:
“zeg vrienden wat heb ik een aardig wijf
ik zal mijnen trouw eens gaan beklagen
dat duurt zo al een jaar of vijf
het verdriet zal mij de deur uit jagen
toch zennekik nen brave man
ik sloof en ik werk zoveel da ‘k kan
ik was en ik schuur en ik speel met ‘t klein
seg, zouden er nog zo’n ventjes zijn?”

“’t klein” wordt hier dus niet nader omschreven als een meisje of een jongen, ik heb zelfs de indruk dat het in dit liedje synoniem is van “de kinderen”.

Kwistenbiebel

Mijn vader zegt dat het gebruikt werd om iemand aan te duiden die weinig veranwoordelijkheidsbesef had, een losbol dus.

sieze

ik denk ook aan tweewielig rijtuig met overkapping en door een paard getrokken
de rijke boer en boerin uit onze buurt reden voor de oorlog in de s(j)ieze naar de kerk. Na de oorlog was het gedaan; de Duitsers hadden niet alleen de sieze maar ook alle karren en wagens en wat ze konden buitenslepen kapotgeschoten. Ik heb dit als kind gezien en samen met kinderen uit de buurt hebben we later nog menige manden met houtsplinters als brandstof voor de kachel verzameld

sieze = "sjees"?

Hoe wordt “sieze” uitgesproken,/siejeze/? Misschien verwant met “sjees”
– sjees znw. Ontleend, wsch. in de 17. eeuw, uit fr. chaise (verschillend verklaard), dat toen ook “tweewielig rijtuig” beteekende. —
N. van Wijk (1936 ¹⁹¹²), Franck’s Etymologisch woordenboek der Nederlandsche taal

Misschien moeten we verc®ampen als verzamellemma invoeren om voorbeelden onder te brengen die geen Vlaams zijn, maar contrair-Vlaams, d.w.z. bewust Noord-Nederlands tegen het Vlaams in. Een eerste voorbeeld zou ‘acclamatie’ al kunnen zijn. Camps gebruikt het vandaag in zijn column over de verkiezingen in NL en omdat ik het niet ken, zoek ik het op. Ge moogt een graaien. Als het (Nederland) gelabeld is in VD wilt dat zeggen dat het zo Noord-Nederlands is als klompen van pindakaas (google2014: .NL >32.000 tegen .BE >3.000). En te zeggen dat VD zo vriendelijk is om het Belgisch-Nederlands erbij te vermelden: ‘bij handgeklap verkiezen of aannemen’. Maar dat klinkt niet Noord-Nederlands of moeilijk genoeg voor Camps. Man, man, man toch.

vercampst

Campske. Hard mee lachen. Stilistische nepintellectueel met kapsones. Alleen maar Hollandse kaas, geen kaas gegeten van het Vlaams. Past niet in het pseudo – progressief plaatje. Cultiveert het geërgerd zijn zoals een boerke uit Molenstede patatten. Weg met het domme volkje! Leve Hugo! De grote, de verlichte, die alles weet van sjotterkes en mooie vrouwen, de Morgenstern van ’t Belang. Man, man, man… abführen die handel.

Hoe wij met onze taal omspringen illustreert Camps nog eens. Die vent beledigt onze taal gewoon!

http://www.vlaamsetaal.be/forum/topic/354/last#p4446

De viertand heeft platte tanden en is kleiner dan de riek. Toch werden ze allebei vaak ‘reek’ genoemd.

SN is toch: naar iemand roepen?

Ein sjoean völkske mit ein sjoean sjpröäkske en lekkere beerkes…

Ja, gecombineerd met een dosis onderdanigheid, gecomplexeerdheid en welke andere zaken nog allemaal. En we kunnen er nog mee lachen ook. We zijn een schoon volkske :)

Je m' en fous

Verwijst ge in uw laatste zin misschien naar het alomaanwezige je-m’en-foutisme in Vlaanderen. Het zou wel eens de nagel op de kop kunnen zijn.

Och, we zijn wel wat gewoon. Niet alleen de Franstaligen, maar ook de Nederlandstalige buren hebben ons zo behandeld. Zo is de uitleg in het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal – sinds jaar en dag de taalnorm, ook voor de Vlamingen – decennialang vooral de Nederlandse versie geweest. En ‘pour les Flamands la même chose’ moeten ze gedacht hebben. Daar is pas sinds kort verandering aan het inkomen.
Maar voor ge van puur medelij in tranen uitbarst, ’t zal misschien ook wel een stukske ons eigen schuld zijn :)

Een heel drama in één zin…

Ik zeg ook koeievoet. Nooit anders gehoord. Het staat in de woordenboek der “Brabantse” dialecten :)
Ook in het WNT staat het als variant bij koevoet.
Het is wel bizar dat het SN zo veel samenstellingen heeft met koeien, maar koeie(n)voet is niet juist … enfin, daar zullen ze ook wel een uitleg voor hebben.

koeievoet

Geef me ne keer de koeievoet hoorde ik mijn vader altijd zeggen en ik zeg het hem nog steeds na, dsa. Mijn dochters weten niet eens meer wat een koeievoet is, wat ook de uitspraak is.

Belgicisme pur sang. Schoon!

Bien d’accord.