Recente reacties

Opgemerkt in de Kruidvat, de stem van die quickscans zegt “Volg de instructies op de betaalterminal”, maar het scherm zegt “op het pinapparaat”. Vervelend genoeg staat er ook bij de betaalopties ‘pin’ i.p.v. ‘bancontact’ of ‘kaart’, waardoor ik toch twee keer moest nadenken op wat ik nu feitelijk moest duwen, en ik ben mij dan nog bewust van dat verschil! Ge zou toch verwachten dat een winkel u zo duidelijk mogelijk zegt hoe ge uw geld daar kunt achterlaten en er geen onnodig cryptische termen voor gebruikt, maar blijkbaar is ‘pour les flamands la même chose’ toch nog de modus operandi. En het is niet dat ze het niet weten, want anders zou de stem ook gewoon ‘pinapparaat’ zeggen.

poepdoos

is het niet gewoon Nederlands

helle, op https://e-wld.nl/static/dictionary/content/pdf/wld-3/2004_Limburgse%20Dialecten%20III%202,3%20(Eten%20en%20drinken)%20(bd).pdf vind ik dat kits ook als kets, ketsj, kitsj bestaat. Maar de gemeenschappelijke etymologie? Men zou vermoeden verwant met kitsch (minderwaardig spul = afval?), maar dat blijkt zo niet te zijn.

Vraagske aan de oudgedienden hier: hoe/waar vind ik de etymologie van dialectwoorden zoals kits?

Ik ging zeggen dat ik dat nog nooit gehoord had (WNT bevestigt wel: “in sommige deelen van Z.-N., b.v. in Brabant, onz.”), maar dan stond ik stil bij hoe ik melk, van zijn ~ zijn uitspreek: “zij melk”, dus onzijdig. Ik zeg nochtans wel ‘de melk’, ‘die melk’, enz., dus vrouwelijk. Een mengeling van wat ik op school geleerd heb en wat ik daarbuiten heb leren zeggen. Interessant!

Ik zal het toevoegen en op West-Vlaanderen zetten, als er mensen van andere regio’s zijn voor wie melk ook (nog) onzijdig is, pas het gerust aan.

’t melk int vloms

Int vlaams : peinzen op

Ik vond in NL voornamelijk gereedschap van het merk Topjob alsook uitzendbureau’s die zo noemen. Ik zal het op SN zetten.

Blijkbaar toch ook in NL overvloedig gebezigd:

Rutte heeft altijd ontkend zelf in de race te zijn voor die topjob, maar over een paar jaar, als het kabinet-Rutte III is volbracht, doemt … (nrc.nl)

Had iemand Ruud Lubbers niet even kunnen waarschuwen dat hij bij voorbaat kansloos was voor de topjob bij de OESO?. (volkskrant.nl)

enz.

Ge woont in Holland en hebt geen kennis van Vlaamse dialecten dus stopt alstublieft met lemma’s aan te maken op basis van ongestandaardiseerde dialectspellingen, ‘paardeoge’ kan onmogelijk een Vlaamse uitspraakvorm zijn want ieder Vlaams dialect zegt ‘pèèrd’ met een zwaarlange e, niet ‘paard’. Paardenoog staat er al in, en iedere Vlaamstalige weet wel hoe ze dat zelf uitspreekt, of dat voor een Hollander nu klinkt als /pjeidoeweg/ of /pèèrdoge/, daar zijn geen honderd doorverwijslemma’s met ongestandaardiseerde schrijfwijzen voor nodig.

Leiestreek toch

Die betekenis staat ook in het VW: witte

In Limburg is ‘witte’ een uitdrukking om een blonde jongen mee aan te duiden.

Akkoord

otonde

hoi Georges grootjans, het klopt dat het in Nederland ook gezegd wordt, dus ik ga het op Standaard Nederlands zetten, als je het niet met mij eens bent mag je het natuurlijk ook altijd terugdraaien, met vriendelijke groet, Jii

zie trouwens ook https://nl.wiktionary.org/wiki/otonde, maar wikiwoordenboek kent ook ovatonde en ovonde

Er zit meer in een ‘ciao’ dan je denkt.

Ciao! Weinig Italiaanse woorden zijn zo universeel bekend als deze vrolijke groet waarmee Italianen elkaar ‘hallo’ zeggen of waarmee ze van elkaar afscheid nemen. In het laatste geval wordt het vaak verdubbeld tot ciao, ciao, vergezeld van een typisch handgebaar. Het Italiaanse ciao is zelfs doorgedrongen in vele andere taalgebieden wereldwijd, van Portugal, over Rusland tot Vietnam. Ook in Vlaanderen en Nederland kijkt niemand vreemd op wanneer je vrienden of kennissen begroet met een hartelijke ciao.

Maar, waar komt dat leuke woord eigenlijk vandaan?

Wel, de oorsprong is eigenlijk vrij verrassend. Het woord ciao mag dan vandaag wel ervaren worden als een heel informele manier om elkaar te begroeten, het was ooit anders. Het woord gaat immers terug op het Venetiaanse woord ‘sciao’ dat eigenlijk een dialectwoord is voor ‘schiavo’, Italiaans voor ‘slaaf’. En dat komt dan weer van het (laat)Latijnse ‘sciavus’.

In het 17de-eeuwse Venetië werd ‘sciao’ gebruikt om iemand op een heel beleefde, bijna onderdanige manier te begroeten. Iemand aanspreken met (s)ciao betekende dus zoveel als zeggen ‘ik ben uw dienaar’. Vanuit Venetië is het woord in de beginjaren van de 20ste eeuw gaandeweg overal in Italië verspreid geraakt om daarna, via Italiaanse migranten, aan een wereldwijde veroveringstocht te beginnen.

Dus, als u de volgende keer iemand begroet met het eenvoudige ciao!, weet dan dat het woord een hele geschiedenis in zich draagt. Bron: Carl Buyck en Franka Verhoeyen, considdetto.be.

Ravotten was vandaag het te zoeken woord in de finale van Blokken. De tip was buiten spelen. Nu, dat klopt niet volgens mij, ravotten is niet per se buiten te doen, ge kunt ook binnen ravotten.

Invoer op suggestie van Tjoosten.

Ook dit is, vrees ik, SN. Wordt volgens dr. Goegel zelfs meer in .NL gebruikt dan in .BE:

“seizoensinvloed” .NL (4610) ; .BE (354)

Werkloosheid in September gedaald door seizoensinvloed (nrc.nl)

enz.

Ik vrees dat het SN is, Tjoosten. Het staat ongemarkeerd in de woordenboeken en wordt ook volop in NL gebezigd, bv.:

Maar dan Generatie Z: wat is dát eigenlijk voor cohort? De grenzen tussen generaties zijn altijd vaag, en stereotyperingen veel te … (nrc.nl)