knook

knook

(de ~ (v./m.), ~en)

Been, bot

Referentiebestand Belgisch-Nederlands: (omgangstaal) been

Van Dale: knook zie ook knok (de; knoken)
1 been in het lichaam

347

Knook is uiteraard ook AN maar wordt daar volgens mij zelden over mensen gebruikt.

Nog e vraagske, volgens de Van Dale is knook m/vr wa da meestal betekent da het in het Zuid-Nederlands/Vlaams vrouwelijk is, maar naar mijn gevoel zou het toch moeten zijn “ne knook” (maar 100% zijn ik daar ook ni zeker van). Iemand een idee?

(v/m) betekent dat het woord in het begin vrouwelijk was, maar dat het later in sommige dialecten mannelijk is geworden. Deze verandering is natuurlijk niet even ver gekomen in het Zuiden als in het Noorden, maar er zijn wel voorbeelden die voor zo ver ik weet overal gelden; zoals:
nacht (nu mannelijk, vroeger vrouwelijk)
tijd (hetzelfde)

Dus, het is helemaal niet raar als ge een woord vindt dat als (v/m) staat, ook al vindt ge het zelf alleen maar mannelijk te zijn. Vermoedelijk is dit zo’n woord dat verschilt in genus tussen veschillende regio’s :)

Oh. Ik heb dit woord nu opgezocht in WNT, en het lijkt dat dit maar een fout in Vandale is:

knook
znw. m., mv. knoken. Mnl. cnoke. Verwant zijn Knok; mnd. knoke, nnd. knoke, knook; mhd. knoche, nhd. knochen; zie verder de etymol. wdbb. De oudste bet. zal geweest zijn: verdikking, knobbel, aan een been of bot (verg. Kneukel, Knok (I), en de Samenst. beneden).

Het lijkt alsof gij een heel goed taalgevoel hebt, Diederik :D! Misschien zouden we Vandale hierover contacteren?

Ook in het Duits is het mannelijk: der Knochen

knook

In mijn dialect: dee knoken, dus naar mijn gevoel vrouwelijk. (Hageland)

m/v dan! :D

>>maar er zijn wel voorbeelden die voor zo ver ik weet
>>overal gelden; zoals:
>>nacht (nu mannelijk, vroeger vrouwelijk)
>>tijd (hetzelfde)

Maar deze zijn volgens de vandale dan ook alleen maar mannelijk;) de VD verwijst uiteraard niet naar middelnederlandse woordgeslachten maar naar huidig taalgebruik.

en Jiet, hoe kan men aan het meervoud “die knoken” zien ofdat het m. dan wel vrouwelijk is?

vr.

in Antwerpen:
-haal de knook maar uit de soep, “ze” ligt er lang genoeg in.

dus ook

“een knook”, “dees knook” en “die knook”? het verwijswoord is ne veel zwakkeren indicator van ’t geslacht

ne Knook vloekt in mijn oren. Het is (g)een knook. Dus (v.), tenminste in mijn oren. Wat VD ermee doet (lees: hoe de samenstellers beslissen over het geslacht van substantieven), is mij nog altijd een raadsel. Het is niet omdat mensen die hun taal niet (meer) kennen, omdat ze geen buigings-uitgangen gebruiken en de uitspraak hen niet meer leidt, dat beslist moet worden dat ‘de koe, hij geeft geen melk meer’ de standaard (m./v.)geworden is.

Jiet heeft wel gelijk, als ze voortgaat op haar uitspraak. Die knook klinkt niet als ‘dieje’ maar als ‘dee’ zoals in het meervoud.

Geen knook > /gin knouk/ en niet /ginne knouk/.

na zoveel reacties verdient ’t vrouwelijk genus duidelijk de voorkeur

Diederik: ne knook is trouwens een logische generalisering van u, woorden op kn- zijn meestal mannelijk in ’t Duits en ’t NLs

…de klank laat echter genen twijfel mogelijk dad der is een -e op gevolgd hee, mss eed da bijgedragen tot et weerstandsvermogen van ’t vrouwelijk geslacht :)

In Haspengouw alleszins mannelijk: ne knoëk
- den hond knaog op ne knoëk
- (bij het snurken) hèè zit op ne knoëk (betekent in dit geval, figuurlijk: op een kwast in het hout)