geernaart

geernaart

(znw. de ~ (m.), ~en/~s/~zen)

garnaal

uitspraak met zware e

sommige dialecten spreken de tweede r niet uit (geernaat: gernaat/geirnaut)
andere de t (geernaar: gernoar/geirnoar)
en sommige verkorten de ‘aa’ (geernat: gaarnot/gernat)

→ ‘garnaal’ is een pas enkele eeuwen geleden ontstane Hollandse dialectvorm die het – uiteraard – tot standaardtaal in het hele taalgebied heeft geschopt
→ voor verschillende etymologische verklaringen, zie o.m. dit document (bron: Vlaams Instituut voor de Zee)

de Vlaamse familienaam Geirnaert zou in het Nederlands dus iets als ‘Garnael’ worden

27

Sorry, nthn, geernaart geldt niet voor heel Vlaanderen.

De Bon, het is alleen bedoeld als gestandaardiseerd verwijslemma voor de rest (met een bijkomende noot over die familienaam, waarvan de gekendste drager n.b. een Oost-Vlaming is), want ik denk niet dat er de dag van vandaag veel dialecten zowel de r als de t uitspreken, als er al zijn. Als de etymologie klopt dat ‘geernaat’ zonder tweede r de ‘echte’ oorspronkelijke vorm is mag het lemma voor mijn part ook gewoon ‘geernaat’ zijn, maar ik ben eerder fan van het principe dat ge beter wel een letter opschrijft die iemand niet uitspreekt, dan er een niet op te schrijven die iemand wel uitspreekt, en dan lijkt ‘geernaart’ mij een goed compromis.

Het gaat uiteindelijk over identiek hetzelfste woord, en het is toch juist de bedoeling dat we hier niet voor elk pietluttig verschil in uitspraak een apart lemma oprichten? Alle varianten die reeds waren opgenomen zijn volstrekt regelmatige uitspraakvarianten, die eigenlijk geen eigen lemma benodigen. Ik heb het al verschillende keren geschreven, maar als ik nog maar de uitspraak van elke uithoek van mijn niet zo groot dorp fonetisch zou moeten weergeven, wordt het aantal lemma’s hier direct verdrievoudigd.