vuilkarre

vuilkarre

(de ~ (v.), ~n)

vuilniswagen

336

Meervoud = vuilkarren? vuilkarres?

Het woord lijkt veel op het zweeds “kärra”^^

toegevoegde doffe -e

West-Vlaanderen voegt dikwijls een doffe -e toe op het eind van een woord. Uit de lange lijst van termen van hamamelis koos ik de volgende:

stoof – stove
streep – striepe
gazet – gazette
zwemkostuum – zwemkostuume
non – nunne
schouwing – schouwinge
paardenoog – peerdeoge
crochetnaald – crocheenaalde
voor – voore
schab – schabbe
klak – klakke

Ik ben weg van het Westvlaams omwille van die verbasteringen (noem het aanpassingen, naar de hand zetten) van de taal.
In Antwerpen (Noord-Brabant) kennen we dit verschijnsel niet. Een klakke is een klak, basta. Een stove een stoof. Heel prozaïsch. Bij-de-gronds. Niet voor niks dat Antwerpen vastzit aan “wat brengt dad oep?”

Maar even weg v

doffe -e (vervolg)

Maar even weg van het Brussels of Gents of Limburgs. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Wat ik met de toevoeging van de doffe -e wilde zeggen is dat veel van de Westvlaamse woorden behalve de “e” gewoon tot het Standaard Nederlands behoren.

Haloewie, je zegt zelf dat die e-uitgang een kenmerk is van het Westvlaams! Dus zou ik niet meteen bezwaar maken tegen woorden als “karre” of “stove”, evenmin als tegen Limburgse “kaare” of “stoëve” (dit zijn dan meervouden). Op voorwaarde natuurlijk dat zo’n lemma telkens een sappig of prozaïsch voorbeeldje oplevert … ;-)
Als later blijkt dat heel wat trefwoorden overbodig blijken, bv. omdat de nog te schrijven inleiding de morfologische variatie in enkele vuistregels vastlegt, kunnen de minst interessante termen nóg worden uitgefilterd.
Wo tink oech?

a => e => -

explaining later

Wat ik daarmee wou zeggen:

In oud nederlands, eindigt het woord op een “volle” klinker (dat wil zeggen, geen doffe e). Zoals bijvoorbeeld “vogala” in die beroemde “hebban alla vogala”-ofzo zin. Ik weet niet wat de volle klinker in “karre” was, maar ik zou raden dat het “a” was, net als in het zweedse “kärra”. Later wordt de eind-klinker een doffe e, en dan viel ze weg.

Dit proces kunt ge bijvoorbeeld zien in sommige middelnederlandse teksten, waarin het bijvoorbeeld is “ene roze” en niet “ene roos”.

In ieder geval; wat ik hiermee wil zeggen is dat het misschien niet gaat over het toevoegen van “e” in sommige dialecten, maar over het wegvallen van “e” in het taalgebruik van de leeuwendeel der sprekers^___^

oeps, “het leeuwendeel”.

zie forum nieuwe draad

In Dubbele en meervoudige lemma’s onder Vlaams Woordenboek heb ik op het forum mijn reactie uiteengezet. Ik sta achter de eigenheid van de verschillende dialecten. Hoever moeten we gaan bij het opnemen van nieuwe lemma’s van dialectwoorden (verschil in schrijfwijze en/of uitspraak met de standaardtaal)? Is het basiswoord vuilmuil en de variant vûlemûle of vûlemûlle of weerhouden we vulemule als basiswoord omdat het slechts in één regio voorkomt. Idem voor het ww. Wat doen we met vuilkar of vulkarre? Vule karre zal wel voor vuile kar staan? Een wereld van verschil.

regio?

vuilkarre is geen SN, ook niet gans Vl.
ik heb maar gegokt op W-Vl.