klak

klak

(de ~ (v.), ~ken)

pet

vnw: pet
-met zijn klak ergens naar slaan: er een slag naar slaan, gissen: er met de pet naar gooien
-de man met de klak: Jan met de pet, de gewone man

Woordenboek der Nederlandsche Taal: klak
— KLAKKE —, znw. vr. Naam voor verschillende hoofddeksels, van welken de oorsprong niet is na te gaan.
1. In Vlaamsch België (en ook in Nederlandsch Limburg): de naam voor het hoofddeksel van mannen, knapen en jongens dat in Nederland pet heet: een soort van ronde muts of baret met een stijve klep van voren.
2. Eertijds in de Kempen. De naam van een lederen hoofddeksel der kleine meisjes, dat het geheele hoofd als een muts bedekte (Cornelissen-Vervliet (1899)).
3. In de Zaanstreek. De naam voor het huismutsje (van fluweel of andere stof) dat oude heeren dragen; kalotie.

?Aanmerking. — Klak als naam voor een heerenhoed dien men toe kan slaan of in elkaar kan drukken om hem onder den arm te kunnen dragen, is een ander woord, ontleend aan Frans ‘chapeau claque’.

zie ook amai mijn klak,
klak, hoe zijn ~ staat
klak, er met de ~ naar gooien,
klak, er met uw ~ hene slaan,
met de klak rondgaan,
klak, de ~ afnemen,
klak, zijn ~ is aan zijn kop vastgegroeid,
Jef klak
Jan met de klak

zie ook verzamellemma kledij

Man met klassieke klak

506