weten, om ~

weten, om ~

vooral in verbindingen: goed om weten, interessant om weten

SN: om te weten

189

“Ik zie niet in waarom een taalkundig onding zoals ‘Hoe noemt dat?’ (Comment ça ‘s’appelle?) standaard-Nederlands zou moeten worden. ‘Goed om weten’ (Bien à savoir), ‘zich verwachten aan’ ( s’attendre à) en dat vreselijke ‘ze mochten beschikken’ (ils pouvaient disposer) evenmin. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om correct Nederlands te schrijven en te spreken. Anders kunnen we net zo goed echt Frans gaan praten. Lekker makkelijk.” (lezersbrief Marcel Schoeters in De Morgen)

Lekker makkelijk! Mijnheer zet zijn eigen af tegen het vertaalde Frans, maar neemt klakkeloos het Noord-Nederlands over. Doe-oei!

“Anders kunnen we net zo goed echt Frans gaan praten.” is ook een zin die moeilijk Hollandser kan worden. Een Vlaamstalige zou “even goed” zeggen i.p.v. “net zo goed” (‘net’ is geen Vlaams), en zou “beginnen spreken” (zonder te) zeggen. Zie ook mijn commentaren bij gaan.

‘Noemen’ heeft een Franse invloed, maar is geen vertaling van ’s’appeler’, anders mag hij toch eens komen uitleggen wat die ‘s’ betekent. Bovendien is de echte letterlijke vertaling van ‘noemen’ in het Frans ‘nommer’, en de gewone vertaling ‘se nommer’. ‘Noemen’ en ‘nommer’ (‘naam’ en ‘nom’, …) stammen via een lange evolutie uiteindelijk gewoon af van hetzelfde woord.

Terzijde: hoe zouden Hollanders ‘Marcel Schoeters’ uitspreken, ik bedoel uitpraten?