Reacties van petrik

gebleit

Ik moet Stormvogelaar aanvullen, in de zin dat ‘blèète’ (blaten, huilen) en ‘ne blèèter’ (huilebalk) elders in Limburg wel degelijk courant voorkomen, althans in het zuiden van de provincie. Buiten de door Stormvogelaar genoemde werkwoorden ‘beuken’ en ‘zumpen’ (die ik in Haspengouw nog niet hoorde), ken ik nog: jeimere (weeklagen), joenke (huilen, hard en klagend), haajle (huilen, ook een hond, of het geluid v.d. wind), kaajme (kermen, steunen), grinse (gewone woord voor ‘wenen’, dat bij ons niet voorkomt), kèèke (schreeuwen), blaoke (bulderen) en sjoêë (brullen, gillen). Maar er zijn er ongetwijfeld nog: de mens heeft wat moeten afjanken in zijn leven … ;-)

In Limburg (grosso modo) zegt men in dit geval niet pens, maar worst (roj wos, witte wos, lèèverwos …). Een pens is daar een plat woord voor ‘buik’ (‘n dikke pens) en bij uitbreiding voor het lichaam (ich hoo dich aateree op z’n pens aste nie oppas!)
Pensprijerij is vetzakkerij.

Hoest is inderdaad mannelijk (ze heeft ne lelijken hoest). In Limburg zegt men plaatselijk (m.n. Haspengouw) ‘kèèkhoês’ – dit is een volksetymologische interpretatie waarbij het eerste lid (dat Van Dale als een “genasaleerde nevenvorm van ‘kuchen’” kenmerkt) als een afleiding van ‘keken = schreeuwen’ wordt begrepen.

Die goeie Bob

We zijn weer december, dus daar is Bobke weer …
Volgens mij is dit woord beslist Vlaams, want het is gewoon overgenomen uit het Frans (zoals zo vaak). Verschillende Franstaligen wisten mij te vertellen dat “un bon Bob” al bekend was vóór de campagne begon. Het is overigens geen toeval dat Suske en Wiske in het Frans “Bob & Bobette” worden genoemd. En hoe heet de hond van Kuifje … eh Tintin? Juist! Bob is een goedige sul dus, eentje voor wie alles goed is, eentje met een peperkoeken hart.

Als tussenwerpsel (“Kloete, Zjeraar!”) ook in Limburg bekend. Betekenis: Dat ziet ge van hier!