Reacties van Diederik

Met 100% inwisselbaar bedoel ik natuurlijk in gebruik – dat de vervoeging afweek heb ik zelf al aangeduid dus daarop moogde mij niet pakken ;)

Elke zin waarin in het NL ‘jullie’ wordt gebruikt, kunt ge vervangen door ‘golle’/gelle, en met een -t achter het werkwoord.
Elke zin met in het NL jij/je, kunt ge vervangen door gij/ge.
100%

Dat bewijst dus dat ze volledig evenwaardig zijn in gebruik, en de ene dus niet ‘meer’ meervoud is als den andere.
En of ge der nu een -t of een -en achter plakt zegt helemaal niks over het al dan niet meervoud zijn dus die redenering gaat niet op.
Bovendien, een “agree to disagree”-argument is helemaal niet geldig, daarvoor verwijs ik u graag naar het Urban Dictionary ;) zeker de 1e definitie, #14.
http://www.urbandictionary.com/define.php?term=agree%20to%20disagree&defid=1616960

En gelijk grytolle al opmerkte, komt ‘jullie’ helemaal niet van U – lie. Maar van jij/jou – lie. en jij-jou was zeker geen beleefdheidsvorm (juist het tegenovergestelde, zeker in die tijd nog).
Gijlie(den) was juist honderd maal zo formeel en beleefd in die tijd.

And: vreemd!

In BE Limburg is het inderdaad zeldzaam. In NL limburg komt (vooral ‘stong’ met /o/) echter wel veel voor.

fancy: theoretisch gezien wel. ik heb het gewoon uit het WNT maar of die juist zijn of fout weet ik natuurlijk ook niet zeker.

van “baktand”, met ‘bak’ in de betekenis “kaak” gelijk in ‘bakkes’ en ‘kinnebak’.

In VLBR ook “boektand”

Uhm, ‘jullie’ heeft geen sterkere meervoudsbetekenis als ‘gelle’ e.v. zenne.

In mijn taalgebruik is golle (de Antwerpse uitspraakvariant dervan; of eventueel ‘gölle’) identiek in gebruik als ‘jullie’, en volledig inwisselbaar.

Tot “vrij recent” (in de lange taalgeschiedenis bedoel ik) werd “jullie hebt” en “jullie bent” ook nog wel geschreven en ik ken zelfs mensen die nog oudere mensen weten die het zeggen.
Het AN ‘jullie hebben’ is gewoon een vereenvoudiging van het aantal verschillende vormen, maar heeft niks te maken met of het nu ‘meer’ meervoud is of minder meervoud is als het ander. In veel NL dialecten heeft namelijk de -t het in het meervoud gehaald, in het Nedersaksisch heet het dan dikwijls “wij hebt, jullie hebt, zij hebt”;

(Ook bijgedragen kan hebben, is dat het Noord-Hollands vanouds “je bennen” en “je zeggen” enz. hebben. Als “jullie” dan later ontstaat, neemt het gewoon de uitgang van jij/gij over; en die was al -en, in die groep dialecten.)