Reacties van Diederik

Vraag aan de antwerpenaren hier:

Ten eerste wordt gezegd dat het in A’pen ‘brazzelet’ is; ik meen mij uit Taal in Stad en Land: Stadsantwerps te herinneren, dat er daar 4 (!) uitspraakvarianten vermeld worden, brazzelet, branzelet, brazjelet en branzjelet; dus met of zonder n, met of zonder zj.

Ten tweede het geslacht, is dat echt mannelijk? Een schoon branzjelet klinkt mij veel ‘natuurlijker’ in de oren dan ‘ne schonen branzjelet’.
Maar misschien heb ik niet veel recht van spreken, want ik ken het woord niet uit ‘mijn moedertaal’. toch raar dat ge dan toch wel een soort (blijkbaar foutief) taalgevoel hebt voor een woord dat ge niet eens kent/kende.

Tertio, de reden dat ik aan het woord herinnerd werd, was dat ik eergisteren op de bus neffenst ne zatte mens zat die aan ’t Sint-Jans-Plein was opgestapt, en die was just zijn broer uit den bak gaan halen want die had blablabla, anyway hij zei iets over hoe rap ze hem in 1, 2 3 een branzjelet rond zijnen arm of was het pols hadden gedaan.
(nog terugverwijzend naar punt 1: ik hoorde duidelijk de uitspraak branzjelet, en ’t was nen echten Aentwaerpener, opgegroeid in ’t Schipperskwartier, genen binnengewaaide dus ;) )

Soit – branzjelet kan dus blijkbaar ook wel in de betekenis ‘handboei(en)’ gebruikt worden. Maar ik herinner mij niet meer of hij het nu in het enkelvoud of in het meervoud gebruikte.
Kan iemand van ‘olle’ ne schone voorbeeldzin bedenken met branzjelet (of brazzelet) in de betekenis handboeien, om te zien of ge dat in het enkelvoud of meervoud zou zeggen?

Aight ok :D

Nee, ik ging sebiet een vraag stellen bij branchelet (al is dat er nog niet van gekomen), dus daarom dat ik ook efkes nog eens de leste reacties doornam for old times’ sake.

Bon: in de voorbeeldzin staat het verkleinwoord (schuivertje) he, dus dan is het altijd onzijdig ;)

Ik heb zelfs bij het beluisteren van een oude opname van Frans Lamoen, iemand van de ‘figuranten’ horen zeggen: sebiême/sebiejeme (dus een verbastering van sebiet en bediejeme, dat in het artikel zelf ook gelinkt wordt).

Buiten die ene keer heb ik van sebiême verder geen spoor meer weten terug te vinden, dus weet niet of het een opzettelijke woordenspelerij was, een verspreking, of gewoon vroeger wel gebruikt werd maar nu niet meer.

O la la, wa ne flauwe kul :) fantasten dromen misschien van een Keltische oorsprong van onze taal/volk, maar verder dan een paar leenwoordjes* valt er van het Keltisch helaas niks te bespeuren in noch het Vlaams, noch het Nederlands ;)

(*op een totaal van miljoenen(?) woorden in een taal)

PS2: wa ne flauwe kul als zou zijn dialect/het Aarschots, het enige ‘zuiver’/oorspronkelijk dialect zijn dat er nog bestaat… beetje grootsheidwaanzin & navelstaarderij mss? Dat soort onzin zou men eerder van Antwerpenaren verwachten ;)