duurtijd

duurtijd

(z.n. de ~ (m.) ~en)

de tijd dat iets duurt, ~ een polis loopt
NL: tijdsduur, looptijd

5

Het is geneuzel, maar ik vraag mij toch af of het niet “het aantal vierkante meterS” moet zijn in de eerste voorbeeldzin. Aantal duidt immers op meervoud.

Niet in VL, omdat meeteenheden alleen in het meervoud kunnen staan als ze onmiddellijk voorafgegaan worden door een verbogen: bijvoeglijk naamwoord, telwoord of voornaamwoord. ‘Vierkante’ (of ‘vierkantige’) is deel van de meeteenheid, waardoor het niet telt als verbogen bijvoeglijk naamwoord.
Of ‘meter’ is zelf het meervoud en ‘meters’ is een dubbel meervoud, het is maar hoe dat ge het ziet.

- tweehonderd meter, honderden meters, een aantal meter, een aantal honderd meter, een aantal honderden meters
- tweehonderd jaar, honderden jaren, een aantal jaar, een aantal honderd jaar, een aantal honderden jaren

En dan is er nog ‘tdees:
Honderden vierkante meter → een integrale oppervlakte van 200+ vierkante meter (volgens taaladvies bestaat dit niet, nochtans zijn er meer dan genoeg resultaten te vinden)
Honderden vierkante meters → 200+ vierkante meter, maar niet per se in één stuk
En het is niet omdat ’vierkante’ erbij staat, want:
Honderden meter → 200+ meter aan een stuk (meer dan genoeg resultaten)
Honderden meters → 200+ meter in verschillende stukken

Maar als ge een fout tegen het ABN in de eerste voorbeeldzin wilt: ‘jouw’ moet natuurlijk gewoon ‘je’ zijn.

Ik had de voorbeeldzin op NL èn op VL gegoogled: beide vormen kwamen in beide landen voor. Geteld heb ik ze niet, maar wel de vraag hier geplaatst. Gisteravond bedacht ik plots dat iets uitdrukken zónder “aantal” gewoon zonder meervouds-s gaat. “Ik wil daar drie meter van, het is 100 meter lopen enz. Na ‘aantal’ zou ik zelf altijd meervoud hanteren: Een aantal dingen, een aantal meters of vierkante meters.
Wat het je/jouw gebruik betreft: dat was mij niet opgevallen omdat de vorm de laatste decennia in NL steeds populairder is geworden om een ander aan te spreken – of te schrijven.Het vervangt meer en meer u/uw, de beleefheidsvorm. Maar niet alle ABN-sprekers vinden dat normaal.
Je/jouw zeggen tegen vreemden, dat doen ze bij de Ikea tegen de klanten om alvast een gemoedelijke sfeer te creëren. Uiteraard moet er nog steeds afgerekend worden in harde euro’s ;-).
Maar dank voor uw commentaar!

Ah, maar ik had het niet op je/jouw vs u/uw (een onderscheid dat in het Vlaams niet bestaat en nooit bestaan heeft), maar op het verkeerd toepassen van de beklemtoonde vormen ‘jij’, ‘jou’, ‘jouw’ waar het gewoon je zou moeten zijn. Als die mensen Vlaams spreken, zeggen ze gewoon ‘ge’, maar van zodra dat ze Nederlands proberen/menen te spreken, maken ze daar allemaal ineens ‘jij’ van, in plaats van ‘je’. Het lijkt vooral (maar niet uitsluitend) een West-Vlaams fenomeen, en ik weet niet echt waarom. Misschien hypercorrectie, omdat hun ‘ge’ sowieso al als ‘je’ uitgesproken wordt (‘gij’ blijft wel ‘gij’), en ze daardoor verkeerdelijk de beklemtoonde vorm gebruiken om een zo groot mogelijk contrast met hun eigen taal te creëren?

Bijvoorbeeld:
Ge moet hier uwe naam schrijven.
wordt
JIJ moet hier JOUW naam schrijven.
i.p.v.
Je moet hier je naam schrijven.

Iedere keer dat ik van die zinnen met verkeerde ‘jij’, ‘jou’ of ’jouw’s lees, denk ik “ah ja, vaneigens, wie anders?” In de voorbeeldzin bijvoorbeeld “jouw wensen”. JOUW wensen! Ja, allez, van wie anders?