kween

kween

(de ~ (v.), kwenen)

Oorspronkelijk: onvruchtbaar dier dat geslachtskenmerken van beide geslachten bezit (runderen, varkens, schapen en geiten).

< etymologie: zie reacties

Wordt nu in de Zuiderkempen gebruikt als zwaar scheldwoord voor vrouwen, vooral wanneer ze naar de zin van de man te erg zeuren. Dit wordt verklaard door de rijke geschiedenis van veeteelt in de gemeente. Kwenen werden als nutteloos beschouwd en vaak daags na de geboorte afgemaakt. “Kween” betekent in beledigende context dus zoveel als “fout van de natuur” of “nutteloze levensvorm”.

362

Zweeds kvinna (=vrouw)
Engels queen (=koningin)

:D

grappig!

Een kwene is een zage in de regio Leiestreek.

Dit is inderdaad fout, kennelijk is een wiplokaal een schutterslokaal.

Het is een interessant oud woord, dat teruggaat tot in het Proto-Indo-Europees (*g??n, “vrouw”) en in veel Slavische talen ook echt het gewone woord voor “vrouw” heeft opgeleverd: žena.
In de Germaanse talen is het een eigen leven gaan leiden. In de meeste Scandinavische talen handhaaft het de betekenis “vrouw, echtgenoot”, in het Engels is het verschoven richting “koningin” en in het Nederlands had het al vroeg een negatieve lading. In het Middelnederlandse lied “Twee Koningskinderen” komt het al zo voor: dit zag daar een oude quene, een also vileinig vel…; een heks, een oude kol, dat is een kween.
“Kween” is standaardtaal in de betekenis “onvruchtbaar dier”, maar de Hestse betekenis “kol” is dus ook al erg oud.