piot

piot

(de ~ (m.), ~ten)

- soldaat van de infanterie, zandstuiver, voetvolk of grondtroepen
- was aanvankelijk een minachtende benaming voor iemand die klein en niet veel mans is en werd daarna als scheldnaam voor soldaten gebruikt ( Woordenboek der Nederlandsche Taal)

< Frans piote: scheldnaam dien de cavalleristen geven aan de infanteristen

Van Dale 2013 online: Belgisch-Nederlands, spreektaal

zie ook: pajot en andere definities van piot

404

Etymologie

Iemand enig idee waar dees woord van afgeleid is? Dacht van het Frans maar vond het ni in ne franse woordenboek.

Voor mij is ne piot ne gewone soldaat.
- En wat waart gij destijds bij den troep?
- Ikke? Gewone piot.

Maar vraagt me niet vanwaar het komt.
Googlementen:
pi` ot («Frans) de -woord (mannelijk) piotten Zuid-Nederlands voetsoldaat, infanterist; ook gewoon soldaat zonder rang; een gewone piot iem. die niet (meer) meetelt, iem. die geen bestuursfunctie (meer) heeft
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/piot

en
znw. m., mv. -ten. Vermoedelijk ontleend uit het Fr. De herkomst van het woord is echter onzeker. De bet. ”infanterist” kan onder invloed staan van pion en behoeft niet de oorspronkelijke te zijn. Wellicht was piot aanvankelijk een minachtende benaming voor iemand die klein en niet veel mans is en is het daarna als scheldnaam voor soldaten gebruikt. Samenhang met pioot, luis (zie bij PIAUTER) is alsdan denkbaar. Men heeft het woord ook in verband gebracht met fr. piot, wijn, drank, en pioter, piotter (GODEFROY), drinken, maar zonder voldoenden grond (VERCOULLIE; DE BEER en LAURILLARD ¹⁸⁹⁹). Evenzoo is ontleening aan fr. piot (als verkl. van pie), jonge ekster, weinig waarschijnlijk, al zou dit de bet. van: snapper, ventje dat veel praats maakt kunnen krijgen. In het nieuwere fr. komt piote voor als scheldnaam dien de cavalleristen geven aan de infanteristen (zie b.v. VILLATTE, Parisismen); of dit echter overgenomen is van belgische soldaten, of omgekeerd door dezen van de Franschen, blijkt niet. Is piot misschien ontstaan uit bargoensch panjot, soldaat (Wdb. achter Cartouche 165), naast fr. pagnote, bloodaard en dreumis (zie MARIN en LITTRÉ)?
+1. Als minachtende benaming voor iemand die niet geteld wordt, die niet veel mans is.

?a. Als schimpwoord. In Z.-Ndl.

De commando’s ”ledig” … tot op den bodem!” klinken aaneen, en wie durft aarzelen, hoort zich met het vernederend piot schandvlekken, BERGMANN, Staas 79 ¹⁸⁷⁴.
Ik houd goed stand, en ben geen piot! Ald.
?b. Iemand die van kleine gestalte is, een klein mannetje. In Vlaanderen.

Het is maar een piot, maar hij heeft macht voor drie, DE BO ¹⁸⁷³.
Kom hier, klein piotje (zie TEIRL.). poëem WNT
?— Vandaar ook: kerel, kereltje.

’t Es ne vieze, nen ordege (aardige) piot, TEIRL.
?2. Als scheldnaam voor een infanterist, en vandaar ook zonder minachtende bedoeling in ’t algemeen voor: soldaat, infanterist.

Naar mijn mening kan piot afgeleid zijn van piéton: voetganger. Aangezien piot wordt gezegd tegen soldaten van de infanterie, voetvolk of grondtroepen, kan dit de beste verklaring ervoor zijn.
Volgens WNT oorsprong onzeker.

Bij het dagelijkse werk van een piot hoorde in het begin van de 20e eeuw ook het verzorgen van de paarden.
http://www.kempenserfgoed.be/erfgoed/59038-lier-dungelhoeffkazerne