nachtenoen

nachtenoen

(de ~ (m.), ~en)

namiddag

zie ook: achternoen
in de Antwerpse Kempen vroeger ook: nachtnoen

Hier is de r weggevallen en de n van het lidwoord (dezen) opgevat als deel van het zelfstandig naamwoord.

403

Op deze manier kunnen alle mann. zn./adj. die met h of klinker beginnen, dus ook gespeld worden onder de letter n. Wanneer de buigings -n afkomstig is van het lidw./adj., dan moet ze daarbij blijven! Geen genade voor deze navond, deze neter, deze noorbril, ne narige kerel, deze neer, ne napjaar, deze nuurder.

t hangt ervanaf hé Haloewie, of de n- uiteindelijk ook door analogie wordt meegenomen naar plaatsen in de zin waar ze normaal niét zou staan (bijvoorbeeld in het meervoud)

Als het “ééne nachtenoen” is en “twéé nachtenoenen” zijn dan is de spelling met n wel te verdedigen. Vergelijk ook het standaardnederlands dat het omgekeerde soms heeft: een naak > een aak (boot); een nadder > een adder (slang); vgl latijn NATRix

ik zien ook ni iemand “nonkel” als “onkel” gaan schrijven^^

wat nochtans de oorspronkelijke versie was, afgeleid van ‘oncle’. De jongere generaties hebben geen Franse pap meer gekregen. “nonkel” komt van het Franse “mon oncle” als aanspreking (vocatief).
Mijnen nonkel is de hedendaagse verbastering (volksetymologie)
Bij een màtàànt (“ma tante”) is het bezitt. adj. overeind gebleven, voor zover deze zegswijze vandaag nog overleeft.