mees

mees

(de ~ (m.), -zen)

weide

uitspraak met zware e

zie ook meers

471

mv "mesen"

of is dit niet dit woord?

?De vorm meersch is thans in Vlaanderen het gewone woord voor: grasland, weiland; m. is ook ags. merisc, mersc. De stam mariska- is afgeleid van mari- in den zin van: binnenwater, plas, poel.
Landen ende erfachticheden, meerschen, bosschen ende wateren, Cost. v. Brugge 2, 226 ¹⁵¹⁵.
Die meersschen zyn groene, maer laes int cruut Schuuld een serpent, DE CASTELEIN, Const v. Rhetor. 80 ¹⁵⁴⁸.
Broecklant, vochtige weyde, meersche, Statenb., Gen. 41, kantt. 3 ed. 1688.
’t Gras van eenen mersch, DE HARDUYN, Uitgel. Dichtst. 85.
Wat in vette landen … Off in leege meesschen groeyt, HONDIUS, Moufe-schans 317 ¹⁶²¹.
Pacht-brieven … van Landen, Meerschen, Bosschen enz., Vl. Placcaertb. 4, 407 ¹⁷⁰³.
Eene vette koe … op mijnen meersch, CONSC. 3, 111 b ed. 1868.
De overstroomde meerschen, DE VOS, Vl. Jong. 60.
Waar door vetten meersch de Zenne stroomt, DE MONT, Lentesott. 50.
?— In collectieve opvatting.

Natuurlijk is da hetzelfste woord, en toch kan meZen volges mij wel kloppen (anders zouen ze hier da meervoud waarsch. ni toevoegen, et kan altijd een fout zijn maar meestal wete mensen wel het mv van een woord)

Der zijn wel meer zo’n gevallen, bijv kers – kersen dad in alle Brabantse dialecten ke®s – ke®zen of rond antwerpen kars – karzen heet.

Bij nader inzien komen kerZen en varianten ook voor in groningen + noord-drenthe, zeeland en de belgische dialecten met uitzondering van een stuk limburg, dus kerSen – kerZen lijken alletwee toch bijkans een even groot gebied te bestrijken.
Dus mezen/mesen kan dan ook een variabel meervoud zijn

Is dees trouwens meh iê of eê? k’ Zien heel wa ie-klanken in d’artikels, maar ’t lijkt een gerokken e te zijn

Die notaties met een ‘ie’ zijn waarschijnlijk misinterpretaties van bepaalde uitspraken van de zware e die door een glijklank worden voorafgegaan: ‘mjèè®s’ klinkt gelijk een ietskes te rap uitgesproken ‘miejèè®s’.