Reacties van Grytolle

Ne lijst vs. ’t oorspronkelijke vrouwelijke “e lijste” (Wvl), daar zou ek ook geen afkeurend willen vellen over de “ne lijst”-zeggers, om nog een voorbeeld te noemen

goe voorbeeld van variatie bij franse leenwoorden was mss “gene lux(e)” vs “geen luxe”

Halowie: goe bewerkt! ’k zien da “veroem” der nu bijsta

vraagteken* oei :o

Der zijn veel woorden met een vraag teken na het geslacht, die mag je gerust aanpassen zonder na te denken :) Er zijn ook woorden zonder aangegeven geslacht, daar is je inbreng uiteraard altijd zeer welkom. Jij kunt dat immers veel beter doen dan ik (ik heb bij kweenihoeveel woorden een vraagteken gezet na mijne gok in afwachting van het oordeel van iemand die het woord echt goe kent of beroep kan doen op een sterk Vlaams taalgevoel)

Als er v/m of m/v is daar vaak een goei reden (in West-Vlaanderen is da trouwens “ne goeie reden”, ten voorbeeld van de variatie die er besta) voor… dan kun je der beter een commentaar bij zetten (tenzij je tegengesproken wordt zal het door jou toegekende geslacht zeker de voorkeur krijgen in ’t artikel).

De Vandale-ziekte willen we zeker ni, maar we hebben nu eenmaal een gelijkaardig systeem nodig omdat er veel variatie bestaat tussen de dialecten, en nog meer door generaliseringstendensen die sterker worden wanneer het taalgevoel door de hollanditis verzwakt (“ne fakkel” bvb ipv “een fakkel”, omda de meeste woorden op -el mannelijk zijn). Dus we hoeven zeker geen dubbel geslacht toe te kennen aan bvb “straat” (v/m in vandale), maar wel aan bvb “keten” (“ne keetn” in Wvl, “een kete” in Antwerpen). In sommige gevallen is er een duidelijke voorkeur (ook al komt “nen tafel” voor , “een tafel” is veel weidverspreider).

Met betrekking tot Franse leenwoorden bestaat er ook veel variatie… Sommige dialecten maken die met slot-e vrouwelijk en die zonder mannelijk, andere sprekers kennen er het geslacht van de brontaal toe. (Vooral) door invloed van het AN zijn er ook veel onzijdigs in zwang (vergelijk bvb “den diner” en “het diner”).

Het moeilijke is volgens mij om een grens te trekken tussen echte variatie (een wafel vs. ne wafel) en pure verwarring (“ne vrouw” bij tieners van wie de ouders op het idioot idee gekomen zijn om hun geen dialect of goed Verkavelingsvlaams te leren).

In dit specifiek geval kunnen we volgens mij zeker de voorkeur geven aan “ne frein”, of Krommenaas z’n “een freên” af te keuren is, durf ik ni meteen te zeggen. Haloewie? Diederik?