Reacties van de Bon

Het woord staat niet in de gratis wb, niet in de online vandale en ook niet meer in de gvd 2005.
Het is zeker overgewaaid uit Holland, maar niet recentelijk. De generatie van mijn ouders kende het iig al, niet in de betekenis van beuzelaar, maar zoals Gargamelius het beschrijft.
Wel uitgevonden door de Antwerpenaren: kut-même-chose.

ja en nee

De woorden met accenten verschijnen wel en toch niet in de alfabetische lijst … ttz. als ge op de d klikt en heel de lijst krijgt van d’ijzers tot dzjol staat délégué er wel bij, maar als ge de lijst wilt verkleinen en op ‘de’ klikt is het foutu, geen délégué meer.
Idem met hoofdletters.
De woorden die beginnen met een accent staan dan weer achteraan de lijst van de letter a.
Tis allemaal maar ne weet ;)

vorig antwoord was nogal kort ;)
ik bedoel dat men in de rapte (in Antwerpen ook in de gauwte of met de gauwte) doorgaans iets perfect kan afwerken, maar in de rappigheid loopt het meestal mis.

Volgens mij zijn ze niet verwisselbaar

BEIER
Woordsoort: znw.(m.)
Modern lemma: beier
znw. m., mv. beiers en beieren; verkl. beierke (DE BO (1873)). Een woord dat in Zuid-Nederland en ook in Zeeland zeer gebruikelijk is, en dat bes, bei beteekent.
( …)
Als tweede lid. AARDBEIER, BRAAMBEIER, DRUIVEBEIER, STEKELBEIER (DE BO (1873)); zie van BRAAMBEIER een voorbeeld Antw. Liedb. 268

BES
Woordsoort: znw.(v.)
Modern lemma: bes
znw. vr., mv. bessen. Deze vorm van het woord is vanouds, naar het schijnt, meer in Noord-Nederland in gebruik geweest, althans noch bij VERDAM, noch bij KIL. komt hij voor; het Mnl. kende bese (VERDAM 1, 1015), en bezie (I, 1040); uit bese ontstond bees (zie Dl. II, kol. 1329). In Noord-Nederland zijn thans voornamelijk in gebruik bes en bezie (het laatste klinkt minder alledaagsch), en daarnaast, vooral in samenstellingen, bei, dat etymologisch een ander woord is (zie Dl. II, kol. 1533). De vorm bese vertegenwoordigt een Oud-germaanschen nominatief, in het Gothisch basi, aan basj- in verbogen naamvallen beantwoordt bes, en bezie moet verklaard worden uit een vorm met i voor de j, een verschijnsel dat zijne oorzaak reeds moet hebben in het Indogermaansch. Naast den vorm met s komt in het Germaansch ook een vorm met z voor, waaruit in het Westgermaansch vormen met r zijn ontstaan: ohd. beri, nhd. beere, eng. berry. In Nederlandsche tongvallen is bere niet onbekend (verg. b.v. Dl. III, kol. 649 en 968), en waarschijnlijk staat ook het in Vlaanderen en Zeeland gewone beier daarmede in verband (zie Dl. II, kol. 1541).