Reacties van Georges Grootjans

Materiaal, materieel, gereedschap, …
VD2017 online labelt BE, maar het is nogal flou wat ze precies bedoelen.

Andere taalbronnen spreken niet van materiaal voor klein gereedschap:

http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/523/materiaal_materieel/

https://taal.vrt.be/materieel-materiaal

Overigens staat materiaalkist wel in VD, maar het wordt niet verklaard. Is het synoniem met gereedschapskist?

Ook CD&V-frontman Yves Leterme is niet zinnens de wet in zijn huidige vorm te behouden. (mo.be)

Verzoekers vragen de vernietiging en schorsing van de wet in zijn geheel. (vlaanderen.be)

Het is vrijwel onmogelijk om een opsomming te geven van de relevante artikelen uit deze wet omdat de wet in zijn geheel de wettelijke basis … (ejustice.just.fgov.be)

google2017:
“wet in zijn geheel” >79.900
“wet in haar geheel” >12.700

Tiens, dat druist tegen mijn gevoel in dat wet vrouwelijk zou kunnen zijn: ne wet voor mij.

‘De verkeerswet, zij moet nageleefd worden’ Dat klinkt toch niet?

Zelf vind ik de uitdrukking meer iets voor als ge van ’t wc afkomt.

Het Graf van de Onbekende Soldaat.

Brussel België.

Het monument ligt aan de voet van de Congreskolom, die het nationaal congres van 1830 herdenkt, de bekrachtiging van de Belgische grondwet. Bedoeld om de herinnering levend te houden aan de soldaten van wie de stoffelijke resten nooit werden gevonden op de slagvelden van de eerste wereldoorlog of de identiteit niet meer was te achterhalen.

Op 5 verschillende militaire begraafplaatsen te Antwerpen, Luik, Namen, het Ijzerfront en uit Vlaanderen (de zone van het bevrijdingsoffensief) werd in 1922 één doodskist opgegraven van een gesneuvelde Belgische militair. Oudstrijder Renold Haesebrouck kreeg de eer om uit de 5 één doodskist aan te duiden. Hij raakte gewond op 24 oktober 1917 en werd blind toen zijn beide ogen werden doorboord door granaatscherven. De aangeduide kist werd vanaf toen het symbool voor de ’onbekende soldaat’. De kist van die soldaat waarvan de naam en de militaire graad onbekend waren, werd naar zijn laatste rustplaats gedragen door 8 oorlogsinvaliden ( 4 verloren hun linkerarm en 4 hun rechterarm) en met alle eer en in het bijzijn van de Koninklijke familie begraven in de grafkelder voor de congreskolom op 11 november 1922.

Ik wil niets afdoen aan de pathetiek van deze geschiedenis, zeker niet in de herdenkingsjaren van de gruwelijke Groote Oorlog, maar ik moet onwillekeurig denken aan dat zoekertje in de gazet: vrouw met linkerarm zoekt man met rechterarm om samen de vuilbakken buiten te zetten…