Reacties van fansy

in de Kempen hoor ik soms bij dertigers ‘paraffen’ als werkwoord voor paraferen.

Schitterend Georges! Aan fantasie ontbreekt het u ook niet hè? ;-))

nthn, dat herhalen, zoals in het telefoongesprek dat ge aanhaalt, heeft wel degelijk zijn nut. De bedoeling ervan is om de klant te laten weten dat ge het goed begrepen hebt en dat zijn klacht wel degelijk correct wordt onthaald. Evenzeer wordt het toegepast bij het noteren van telefoonnummers, adressen en e-mailadressen. Heel belangrijk, eens ge de telefoon neerlegt en ge hebt een verkeerd nummer opgeschreven, dan zijt ge gechareld.

Van het Portugees lijkt mij heel plausibel omdat sinds 1139 in de Middeleeuwen, Vlaanderen en Portugal o.a. handelsovereenkomsten onderhielden.
dbnl: ‘Overigens zijn wij wat meer realistisch – zij het minder poëtisch – van mening dat de talrijke contacten tussen beide volkeren voornamelijk het gevolg waren van zuiver toevallige historische omstandigheden. Deze waren eerst van vriendschappelijke aard, in de middeleeuwen; daarna, vooral in de 17de eeuw, vol mercantiele rivaliteit, en onverbloemd vijandig. ‘Amicus Plato, sed magis amica veritas’…’ – Als wij de term ‘Nederlanden’ in zijn historisch breedste zin opvatten, zou men enigszins paradoxaal kunnen beweren dat de allervroegste betrekkingen tussen Portugal en de Nederlanden al dateren van vóór het jaar 1139, waarin de Portugese natie officieel gegrondvest werd. (dbnl: ons erfdeel)

In de geschiedenis van mijn stamboom (1142 – Lier – Aartselaar – Brugge) staat hetzelfde vermeld. Mijn voorvader in 1142, was een Portugees handelszeevaarder (genaamd achternaam: Balduino) (bij twijfel misschien Italiaan in dienst van Portugal) die in België gebleven is en de naam van zijn vrouw heeft overgenomen, en volgens contract en overeenkomsten tussen P en VL, werd hij vergoed met grond, een villa en geld. Het huwelijkscontract werd in Brugge bezegeld omdat Brugge destijds het belangrijkste centrum van de handel en overeenkomsten was. Zijn broodje was gebakken en ze vestigden zich in Aartselaar. Hun nageslacht trok naar Deurne, naar Antwerpen, Ranst en Lier. Boeiend!

Absoluut, ik wil het ook niet meer horen, net zo min als ‘hedentendage’, sowieso (zowiezo) en überhaupt. De haren op mijne rug komen er omhoog van.