Reacties van LeGrognard

Als dat niet uit Gallië komt. Om de verloren punten van je rijbewijs te ‘recupereren’.

SENSIBILISATION
La sensibilisation est un cours obligatoire basé sur la sécurité routière. Nous sommes la seule auto-école à proposer des cours de sensibilisation tous les jours et toute l’année; en 4 soirées de 2h, du lundi au jeudi de 18h30 à 20h30 à Lausanne et Renens. Ou en 4 après-midi de 14h à 16h.Nous vous proposons un grand choix de dates pour votre inscription à un prix très intéressant.

Bijgehouden foto...

Jongetje op foto uit WO II geeft identiteit prijs

do 04/04/2013 – 19:15 Alexander Verstraete Vakbondsman René Stroobant uit Diksmuide kreeg vandaag een televisieploeg uit Nieuw-Zeeland over de vloer. Het bezoek paste in de zoektocht die de makers van het programma Family Secret in opdracht van Bob Bamber voerden. Tijdens WO II was Bamber als Brits soldaat in de Westhoek gestationeerd. Hij ging destijds samen met de kleine René op de foto en wilde na al die jaren graag weten wat er van hem was terechtgekomen.

Het verhaal begint bij de bevrijding van België op het einde van WO II. René Stroobant uit Diksmuide was toen 5 en volgde de intrede van de Britse soldaten in de Westhoek op de voet. “De bevrijding was een fantastische tijd”, herinnert hij zich. “Als kleine jongen stond ik uren op de brug toe te kijken hoe de Engelsen via de kust het binnenland in trokken en tonnen materiaal met zich meebrachten.”

Een van die Engelsen was soldaat Bob Bamber, nu 89. Hij ging destijds samen met de kleine René op de foto en hield die al die jaren bij. De foto toont Bob, een andere soldaat en René getooid in een miniatuurversie van het Engelse soldatenuniform. “Gewonde Engelse soldaten in het hospitaal hadden dat voor mij gemaakt”, weet Stroobant nog.

Bamber is hem nooit vergeten. Bijna 70 jaar later wilde hij eindelijk weten wie de jongen op de foto precies was, wat er van hem terechtkwam en of hij nog leefde. Zelf was hij te oud om op onderzoek uit te gaan, dus schakelde hij het Nieuw-Zeelandse programma Family Secret in. De makers van het programma gingen op zoek en kwamen uiteindelijk bij René Stroobant uit. Bij ons is Stroobant bekend als de socialistische vakbondsman van de failliete Boelwerf in Temse.

Stroobant reageerde niet weinig verrast, maar is wel blij met het Nieuw-Zeelandse bezoek. Bamber zelf is er niet bij. Hij woont intussen in Nieuw-Zeeland en gezien zijn hoge leeftijd was de verre reis niet mogelijk. Vanavond zullen de twee wel met elkaar praten over de telefoon.

(deredactie.be)

SN: Iets op zijn lever hebben, iets hebben wat dwarszit.
“Zeg maar wat je op je lever hebt!”

Een Oostendse Dag op de Paulusfeesten.

Het weinig bekende maar gezellige stadsfestival in de Stad aan Zee. Een voltreffer, zo bleek. Op het programma een heuse zangstonde en een optreden van de “Oostende All Star Band”. Top of the bill: Wendy van Wanten en Herr Seele.
Oostende is dit jaar Culturele Hoofdstad van Vlaanderen en verloor dit jaar haar “sirene” Lucy Loes, wereldberoemde vertolkster van vissersliederen in de kuststad. Ter ere daarvan organiseerde de inmiddels al 38e editie van de Paulusfeesten een thema-avond. Voor de gelegenheid hadden de organisatoren 6.000 liedjesbrochures laten drukken: kwestie van het publiek bij de zaak te betrekken.
En dat publiek is massaal komen opdagen. Het hele Sint-Petrus- en Paulusplein stond eivol met enthousiaste meezingers, jong en oud. “Gelijk een trutse mussels (een tros mosselen), zo stonden we geplakt”, zong Lucy Loes. “Wij komen hier elk jaar, en nu zeker, met Lucy Loes”, zegt Diane, een kranige Oostendse dame, die haar echtgenoot Marcel heeft meegebracht. De dood van de Oostendse volkszangeres heeft veel Oostendenaars beroerd, zoveel is duidelijk. Op het podium prijkt een grote foto van haar: ze overschaduwt als het ware de Paulusfeesten waar ze de voorbije jaren zoveel succes had.
De gelegenheidsband onder leiding van Sebastien Dewaele steekt van wal met enkele meezingers zoals “De Marie-Louise” en “Het Loze Vissertje”, en het publiek zingt mee uit volle borst. Een eerste hoogtepunt van de avond is het visserslied “Op de Vissemarkt” – de Oostendse Brabançonne volgens Lucy Loes – waarvan elke rechtgeaarde Oostendenaar minstens een couplet en het refrein kent. “Vasche ploaten!” (verse pladijs) schalt er over het plein.
Een andere klassieker is “Oostende oender woater”, een lied over de overstromingsramp die Oostende trof in 1953. “Ik woonde aan het Petit Paris en onze kelder stond helemaal onder water”, getuigt een dame voor de microfoon van de zanger. “’t Woater kwam binnen gelopen, we wierden nat an uze poten”, zingt het hele plein. 1953 is lang geleden, de watersnood is volksamusement geworden.

De apotheose van de zangstonde is “M’n Zeekapitein”, zowaar een hit van Lucy Loes. Nu gaat het hele plein uit de bol: “Gie zie m’n zeekapiting, gie bluf m’n zeekapiting!”, galmt het. Ik durf wedden dat veel bekende zangers wel graag zo’n enthousiast publiek zouden hebben… “Bie us aan’t zeetje is er veel plezier, we drinken zo geeren een schumend pintje bier”, klinkt het in een andere bekende Oostendse meezinger. Dat van dat bier, dat blijkt te kloppen, want de drankstands op het plein kunnen de vraag nauwelijks bijhouden. Of hoe een gratis stadsfestival zichzelf terugverdient.

Wereldberoemde Oostendenaars onder elkaar
Het tweede deel van de avond is een hommage aan Lucy Loes. De “Oostende All Star Band” speelt samen met een pleïade aan Oostendse sterren: de Broadway Jazz Band, Cathérine Lagast, Sebastien Dewaele, Laurentius, Marleen en Bartje, Andrei Lugowski, … “Nog nooit van gehoord”, hoor ik u denken. Niet helemaal onterecht, geef ik toe, maar dit kransje bezorgt het publiek wel een geanimeerde avond.

Sommige zingen een lied van Lucy, anderen brengen een originele ode aan de koningin van het visserslied. “Nu da je d’er ni mè ziet, voelen we us bescheten”, rapt een jong lokaal talent. Oostends is een vissersdialect en munt niet uit in fijnbesnaardheid… Maar het is wel warm en oprecht.

Wel fijnbesnaard is het lied “De koolzwarte zee” dat Sebastien Dewaele ten gehore brengt. Hij en zijn gitaar: ’t klinkt intimistisch mooi, maar het gaat wat verloren in de woelige mensenmassa op het plein, waar “de schumende pintjes bier” duidelijk enig effect beginnen te hebben.

Het zijn vooral de zangers of zangeressen met “een stemme gelijk een klokke” die nu de volle aandacht van het publiek krijgen. Van sommigen is het niet echt duidelijk wat zij met een hommage aan Lucy Loes te maken hebben, maar niemand die daarom maalt.

Rond 1 uur ’s nachts zet Wendy Van Wanten het hele plein in lichterlaaie met een stomende versie van “Op de Vissemarkt”. De aanwezige Oostendenaars sluiten de diva in hun hart en kwelen mee. Al begint het bij sommigen op “brallen” te lijken… Ook een duet van la Wendy met Herr Seele – op de banjo – wordt fel gesmaakt. “ ’t Zien d’er nie veel die zo schone kunnen ziengen”, complimenteert de “master of ceremony”. Boven de Sint-Pieters- en Pauluskerk ontwaar ik een ster: Lucy Loes die zag dat het goed was?

Rik Arnoudt zo 15/08/2010 (deredactie.be)

Binnen een week, dag, uur, maand.