Registreer als nieuwe gebruiker om het Vlaamse Woordenboek op zijn best te kunnen gebruiken. Als ingelogde gebruiker kunt ge bijvoorbeeld nieuwe termen aan ons woordenboek toevoegen, andermans definities verbeteren, en reageren op bestaande definities.
Ik vond in NL voornamelijk gereedschap van het merk Topjob alsook uitzendbureau’s die zo noemen. Ik zal het op SN zetten.
Er zit meer in een ‘ciao’ dan je denkt.
Ciao! Weinig Italiaanse woorden zijn zo universeel bekend als deze vrolijke groet waarmee Italianen elkaar ‘hallo’ zeggen of waarmee ze van elkaar afscheid nemen. In het laatste geval wordt het vaak verdubbeld tot ciao, ciao, vergezeld van een typisch handgebaar. Het Italiaanse ciao is zelfs doorgedrongen in vele andere taalgebieden wereldwijd, van Portugal, over Rusland tot Vietnam. Ook in Vlaanderen en Nederland kijkt niemand vreemd op wanneer je vrienden of kennissen begroet met een hartelijke ciao.
Maar, waar komt dat leuke woord eigenlijk vandaan?
Wel, de oorsprong is eigenlijk vrij verrassend. Het woord ciao mag dan vandaag wel ervaren worden als een heel informele manier om elkaar te begroeten, het was ooit anders. Het woord gaat immers terug op het Venetiaanse woord ‘sciao’ dat eigenlijk een dialectwoord is voor ‘schiavo’, Italiaans voor ‘slaaf’. En dat komt dan weer van het (laat)Latijnse ‘sciavus’.
In het 17de-eeuwse Venetië werd ‘sciao’ gebruikt om iemand op een heel beleefde, bijna onderdanige manier te begroeten. Iemand aanspreken met (s)ciao betekende dus zoveel als zeggen ‘ik ben uw dienaar’. Vanuit Venetië is het woord in de beginjaren van de 20ste eeuw gaandeweg overal in Italië verspreid geraakt om daarna, via Italiaanse migranten, aan een wereldwijde veroveringstocht te beginnen.
Dus, als u de volgende keer iemand begroet met het eenvoudige ciao!, weet dan dat het woord een hele geschiedenis in zich draagt. Bron: Carl Buyck en Franka Verhoeyen, considdetto.be.
Behalve dat stapconcert Vlaamser klinkt dan wandelconcert zie ik overeenkomsten tussen de twee. Voor het synoniemen te noemen ben ik niet zeker.
Het viel mij hier op dat het bijvoeglijk naamwoord achter het persoonlijk voornaamwoord staat. In landen om ons heen is dat niet ongebruikelijk (someone new, quelqu’un de nouveau) maar in het Vlaams-Nederlandse taalgebied komen zulke constructies – bij mijn weten – niet vaak voor.
Dank voor uw reactie.
Nieuwe versie!
Er is een nieuwe versie van het Vlaams Woordenboek online. Mocht je problemen ondervinden, gelieve deze te melden op onze
GitHub.
